yapayalnız kalmışsın hayat sana vurunca
okula gittiğinde yalnızlığa varınca
elinden alınanlar birer oyuncak gibi
çocukluk zamanının görünmeseydi dibi akrabanın ilgisi hiçbir zaman yetmiyor
annesiz ve babasız günler güzel bitmiyor
hiç yalnızlık görmemiş, sana akıl satıyor
annesinin yanında bebek gibi yatıyor
gözlerinde yaşın yok sanki kalbin bir taştan
bahtın sana gülmemiş evvelinden en baştan
kimse acımaz sana gerçekleri görmeden
kimsesizlik içine yuvarlanıp girmeden
bir avuç çocukluğu koysalar avucuna
taksalar uçurtmayı parmağının ucuna