hoyrat bir akşam üstü içimden taşar hüzün
ayrılık son dizedir, bittiği anda sözün
yolum yoldan kayboldu mânasız kalıyor gün
dikenli yokuşlardan çıkıp çıkıp indikçe
şiire gömüldükçe ağırlık verdi sözler
şu tepede yatıyor, seninle benim izler
kekikleri toplardık, sevinç içinde bizler
göğsümde ay tutuldu, gam kasvet edindikçe
gönlümde bir kuraklık, sana duyduğum hasret
hakikatle dertleştim, el âlem etti hayret
acımasız hayatta göstersek bile gayret
yok oluyor emekler, biz bizle didindikçe
düşlerinden gittim mi? diye kaç kere sordun
cevabı biliyordun, beni boşuna yordun
sana güneş demiştim, güneş dedikçe kırdın
umut salıncağım var, sen ki ona bindikçe
Müjgân Akyüz Dündar
