DENEMELER

         Kitaplarý iyi okursanýz sayfalarý arasýna sýkýþmýþ; hayata dair sýrlar bulursunuz.

Hayatý; þiirlerde, romanlarda, hikayelerde, türkülerde…dahasý mý? Dahasý; kendi yaþadýklarýmýz, doðumdan itibaren ölünceye kadar geçirdiðimiz zaman. Aðladýklarýmýz, güldüklerimiz, sevindiklerimiz, baþarýlarýmýz, baþarýsýzlýklarýmýz, övünmelerimiz, dövünmelerimiz, annemizden, babamýzdan, komþumuzdan, akrabamýzdan, arkadaþ ve dostlarýmýzdan edindiklerimiz…

Hayat; kendi gözümüzle gördüðümüz, kendi aklýmýzla düþündüðümüz, kendi mantýðýmýzla verdiðimiz kararlardýr. Elbette teknolojiden yararlanýlacak, tabii ki, zamanýn gerektirdiði araç ve gereçleri kullanacaðýz. Ama yerli yerinde kullanmak þart. Býçakla ekmek kesersen yararlý, adam öldürürsen zararlý. Çaðýn icabý olan þeyleri de, aklý kullanarak kullanmak, aþýrýya kaçmamak gereklidir. Bu yüzden; “”yiyiniz, içiniz fakat israf etmeyiniz”, “iþlerin hayýrlý olaný, orta yolda olandýr”…ilkelerine uymak, hayatý tatlý kýlmaktýr.  

Hayat; baþkasýnýn aklýyla hareket etmemek, aklý kiraya vermemek, “el alem ne der” deðil, “Allah ne der” diyebilmektir.

Hayat, sadece yemekten, içmekten, zevk sefa etmekten ibaret deðil.

Hayatý; midesinden, cinsel organýndan ibaret görenler, hayatýn kýymetini bilmeyen, hakka isyan bayraðý çekenlerdir.

Hayat; Allah’ýn istediði doðrultuda yaþamaktýr, bizzat aklý kullanmak, yaratanýn verdiði beyni, hak istikamette deðerlendirmektir.

Çok Günahý Var!

Yaralý her canýn bizde ahý var,

Hali sormayanýn çok günahý var,

Ýçinde bir boþluk her gün vahý var,

Ahlak vermeyenin çok günahý var!

Allah’ý anlatýp þuur verdik mi?

Ýçtenlikle sevip gönle girdik mi?

Mana kapýsýndan bakýp gördük mü?

Özden varmayanýn çok günahý var!

Neden nefret ettik niçin dýþladýk?

Hiç örnek olmadýk her dem haþladýk,

Hep nefret ettirdik ve de suçladýk,

Kalbe girmeyenin çok günahý var!

Vatan millet aþkýný tattýrmadýk,

Kur’an’a saygýyý hiç artýrmadýk,

Ruha iman ýþýðý yaktýrmadýk,

Ýçten sarmayanýn çok günahý var!

Her birimizin geçtiði köprü, hepimizin kullandýðý ortak alan, kadýnýmýzla, erkeðimizle, genç ve yaþlýmýzla, Müslümaný ve Müslüman olmayanýyla, Türkiyeli ve dünyamýzla içinde olduðumuz, olmazsa olmazlarýmýzdandýr hayat.

“Hayat nedir?” diye sorduðumuz insanlarýn çoðunun cevabý budur. Hayatý sadece, yeme, içme, gezme, yatýp, kalkma, zevk ü sefa etme olarak görenler de var. Yaþam veya hayat denilen zaman süreci, bir baþka deyiþle; ömürdür.

Doðarýz, bebeklik yaþarýz, genç oluruz, yaþlanýr ve bir gün ölürüz. Hayat, adeta mevsimler gibidir. Mevsimlerden ilkbahar; doðum, gençlik ve yeniden diriliþi, yaz; Olgunluk, dinamizm ve kudreti, Güz; yaþlýlýk, iþ görememe ve piri faniliði, kýþ; ölümü ve þeb-i arusu temsil eder.

Hayatýmýzý süsleyen, yaþama sevinci veren, mutsuzluðu, umutsuzluðu bir kenara atan, karamsarlýða veda eden, dimdik ayakta durmaya vesile olan ilke diyebileceðimiz hususlar vardýr. Bunlardan birkaç tanesini sayacak olursak þunlar çýkar karþýmýza;

Ne yöne gidersen git, doðu, batý, kuzey ya da güney- çýktýðýn her yolculuðu içine doðru bir seyahat olarak düþün! Kendi içine yolculuk eden kiþi, sonunda arzý dolaþýr.

“Allah rýzasý için çalýþmak”. Allah rýzasýný açalým; Yaptýðýn iþi sadece hasbi olarak yap. Hesabi, çýkar amaçlý, menfaat temin edici yöntemlerden uzak kal.

Ýnsanlarý yargýlayýcý olma. Konuþurken; “sen”  sözünü sýk sýk dile getirme. Parmak sallayarak konuþma. Parmak sallayarak konuþmak, tehdit anlamý taþýr.

Kimseyi küçük görme. Kendini kaf daðýnda sanma. Karþýndaki muhataplarýna hakaret etme. Sevdiklerini, inandýklarýný tahkir etme. Unutma ki baþkasýnýn tanrýsýna söversen, o da senin tanrýna ve kutsalýna söver.

Kendin için istediðini baþkalarý için de iste.

Bir kötülük gördüðün zaman; elinle deðiþtir. Buna gücün yetmezse dilinle deðiþtir. Buna da gücün yetmezse kalben buüzet (Öfkelen, kýz). Bu sonuncusu imaný zayýf olanlarýn iþidir.  

Yapmadýðýnýzý söylemeyiniz. Ýki yüzlü, riyakar olmayýnýz. 

Ya olduðun gibi görün, ya göründüðün gibi ol.

Sabretmek, öylece durup beklemek deðil, ileri görüþlü olmak demektir. Sabýr nedir? Dikene bakýp gülü, geceye bakýp gündüzü tahayyül edebilmektir. 

Baþýna ne gelirse gelsin, karamsarlýða kapýlma. Bütün kapýlar kapansa bile, sonunda O sana kimsenin bilmediði gizli bir patika açar.  Sen þu anda göremesen de, dar geçitler ardýnda nice cennet bahçeleri var. Þükret! Ýstediðini elde edince þükretmek kolaydýr. 

Hayatta tek baþýna inzivada kalarak, sadece kendi sesinin yankýsýný duyarak, hakikati keþfedemezsin. Kendini ancak bir baþka insanýn aynasýnda tam olarak görebilirsin.

Dünyada semadaki yýldýzlardan daha fazla sayýda sahte hacý, hoca, þeyh, þýh var. Hakiki mürþit seni kendi içine bakmaya ve nefsini aþýp kendindeki güzellikleri bir bir keþfetmeye yönlendirir. Tutup da ona hayran olmaya deðil.

Dünyadaki çatýþma, önyargý ve husumetlerin çoðu dilden kaynaklanýr. Sen sen ol, kelimelere fazla takýlma. 

Kainattatki her zerrede Allah’ýn sýfatlarýný bulabilirsin, çünkü O camide, mescitte, kilisede, havrada deðil, her an her yerdedir. Allah’ý görüp yaþayan olmadýðý gibi, onu görüp ölen de yoktur. 

 Sancý çekilmeden doðum olmaz, ana rahminden bebeðe yol açýlmaz. Senden yepyeni ve taptaze bir sen zuhur edebilmesi için zorluklara, sancýlara hazýr olman gerekir.

Hakk’ýn karþýna çýkardýðý deðiþimlere direnmek yerine, teslim ol. Býrak hayat sana raðmen deðil, seninle beraber aksýn. Düzenim bozulur, hayatýmýn altý üstüne gelir diye endiþe etme. Nereden biliyorsun hayatýn altýnýn üstünden daha iyi olmayacaðýný?

Esas kirlilik dýþta deðil içte, kisvede deðil, kalpte olur. Onun dýþýndaki her leke ne kadar kötü görünürse görünsün, yýkandý mý temizlenir, suyla arýnýr. Yýkamakla çýkmayan tek pislik kalplerde yað baðlamýþ haset ve art niyettir.

Baþkalarýndan saygý, ilgi ya da sevgi bekliyorsan önce sýrasýyla kendine borçlusun bunlarý. Kendini sevmeyen birinin sevilmesi mümkün deðildir. Sen kendini sevdiðin halde dünya sana diken yolladý mý, sevin. Yakýnda gül yollayacak demektir.

Hakiki Allah aþýðý bir meyhaneye girdi mi orasý ona namazgah olur. Ama bekri ayný namazgaha girdimi orasý ona meyhane olur. Þu hayatta ne yaparsak yapalým, niyetimizdir farký yaratan, suret ile yaftalar deðil.

Cenneti ve cehennemi illa ki gelecekte arama. Ýkisi de þu anda burada mevcut. Ne zaman birini çýkarsýz, hesapsýz ve pazarlýksýz sevmeyi baþarsak, cennetteyiz aslýnda. Ne vakit birileriyle kavgaya tutuþsak; nefrete, hasede ve kine bulaþsak, tepetaklak cehenneme düþüveririz.

          Kainat yek vücut, tek varlýktýr. Her þey ve herkes görünmez iplerle birbirine baðlýdýr. Sakýn kimsenin ahýný alma; bir baþkasýnýn hele hele senden zayýf olanýn canýný yakma. Unutma ki dünyanýn öte ucunda tek bir insanýn kederi, tüm insanlýðý mutsuz edebilir. Ve bir kiþinin saadeti herkesin yüzünü güldürebilir.

  “Kim bir kötülük görürse, onu eliyle deðiþtirsin. Þayet eliyle deðiþtirmeye gücü yetmezse, diliyle deðiþtirsin. Diliyle deðiþtirmeye de gücü yetmezse, kalbiyle düzeltme cihetine gitsin ki, bu imanýn en zayýf derecesidir.” (Müslim, Ýman 78)

“Sizden hayra çaðýran, iyiliði emredip kötülüðü meneden bir topluluk bulunsun.”

(Al-i Ýmran Suresi (3), 104)

Hangi vasýtayla mümkünse ve hangisine güç yeterse kötülükleri onunla önlemek her Müslümanýn üzerine vecibedir.

Toplumdaki kötülükleri önlemede, genel anlamda olmak üzere, el ile, yani fiilen engel olmak yöneticilerin; dil ile, yani teblið, öðretim, ikaz ve nasihat ile engel olmak alimlerin; kalben buðz etmek, kötülükten nefret etmek ve tiksinmek suretiyle karþý gelmek de halkýn görevidir.

Ýyiliði emir ve kötülükten nehiy, Ýslam ümmetinin müþterek sorumluluðudur.

Ýslam anlayýþýnda; “bana ne”, “beni ilgilendirmez, gelen aðam giden paþam”, “bana dokunmayan yýlan bin yýl yaþasýn”…düþünceleri yanlýþtýr, insani deðildir. Böyle bir düþünce toplumda yaygýnlaþýrsa, kimin eli, kimin cebinde belli olmaz. Herkes önüne gelene hakaret eder, iftira atar ve aklýna gelmedik ahlaksýzlýk içinde bulunur.

Bizim çocukluðumuzda birimiz yanlýþ yaptýðýnda mahalle bakkalýmýza varýncaya kadar, büyükler müdahale eder ve o yanlýþý ve kötülüðü gidermeye çalýþýrlardý. Böyle yapýnca da, anneler ve babalar; “Sana ne, sen ne karýþýyorsun? Çocuðumun psikolojisini bozuyorsun, özgürlüðüne engel oluyorsun…” gibi laflar etmezdi.

Maske takmaya mecbur olduðumuz þu pandemi günlerinde yetkililer tabir yerindeyse yalvarýyor; “ne olur maskesiz sokaða çýkmayýn. Maskesiz sokaða çýkmak, kul hakký ihlalidir baþkasýna saygýsýzlýktýr…” diyor. Ama duyan yok. Polis ve güvenlik görevlileri; “maskenizi takýn” diye uyarýyor, karþýlýðýnda hakaret görüyor, icabýnda darp etmeye kadar vardýrýyor iþi!

O kadar vurdumduymaz olduk ki, kimse baþkasýna müdahale edemiyor. Zira karþýlýðýnda sözlü veya fiili saldýrýyla karþýlaþýyor.    

Sosyal medya böyle bir sorumsuzluk sergiliyor. Bazý kendini bilmezler, aklýna estikçe, kendisi gibi düþünmeyen, kendi fikrine onay vermeyen, dediklerini demeyenlere hakaret etmekte bir sakýnca görmüyor. 

Durum bu merkezde olunca iþ sadece yasaya kalýyor. Yasalar caydýrýcý güçtür. Yapmayana, uymayana gerekli cezai müeyyidelerle karþýlýk verilir. Gerçekten Sosyal Medya sýnýrsýz ve kontrolsüz içeriklerle dolu. Bir anda bazý densizler ve ahlak fukaralarý tarafýndan olmadýk hakaretlere maruz kalabiliyorsunuz. Ýnsanýn mahremiyeti ayaklar altýna düþmemeli, inanç, itikat, milli ve manevi deðerler, kiþilik haklarý… bu derece hakarete maruz kalmamalý.