Oyuyoruz kendi benliðimizi kahverengi seslerle yalpalayan bir bardak gibi,
            Ovalara yayýlýyoruz ya da biçimsiz bir ovasýzlýða,
            Elimizde inliyor masum bir çocuðun ýslýðý,
            Çocukluðunu denizlerce hayaller kurduðu bir coðrafyada býrakmýþ,
            Sesleniyor bize çocuk bozbulanýk renklerin ötesinde,
            Sesleniþi bizim yüreklerimizin heybesindeki insanlýðýmýz...