Bahçe kıyısındaki asırlık ulu çınar
Döktü yapraklarını hüzünle ağlayarak
Yorgun güneş de artık vedalaştı denizle
Sarıdan nikâbını yüzüne bağlayarak.
Cananından ayrılır gibi bitkin yapraklar
Düştü yere aniden, kaptı sarı topraklar.
Kandı sulara şimdi bütün ıslak konaklar
Üşüyüp Titrediler...Sert rüzgâra bakarak.
Gökyüzü mü ağlıyor tanıdık bir hüzünde
Iztırap çizgileri oluşunca yüzünde?
Uçup gitti tebessüm...Ay mı battı gözünde?
Gözyaşını ümitle şu toprağa atarak.
Uyudu tüm haşerat, uyudu börtü böcek
Arı, sinek,,minik kuş, altın renkli kelebek
Ebabille kırlangıç,uçup giden sarı leylek
Veda busesi verdi bir telaşla koşarak.
Kelimeler de titrek sarmış birer endişe
Geldi hepten koşmaca, tükendi artık neşe
Tatlı birer telaştır birden başlar peşpeşe
Sarar toptan insanı kışa kadar artarak.
(
Sonbahar başlıklı yazı
Nuri Baş tarafından
14.10.2023 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
