Dede ocağına acılar yarası sardı 
Yarasına merhem sürecek hiç kimsesi yok
Yarası derindendir 
Acısı sancısı hiç dinmez 
İnsan sözü yıllanmış şarap gibi 
Eski günler mezara gömüldü



Merhamet vicdan,saygı,sevgi
Hiç kalmamış
Köy yağmurları kan akıyor
Ne ağlaması,ne gülmesi 
Nede yaşaması belli 
Dört mevsimler gibi ne olduğu belirsiz 
Akrabalık,dostluk bitti
Devir birbirinin arkasında dedikodu etme deviri oldu



Aşkı,sevdası,sevgisi hep yalan dolan 
Dünya yalan dünyası değil
Asıl yalancı olan insanlardır 
Aldatanları gurursuzları karaktersizleri diz boyu 
İnsanlığı sürgüne saldılar 


Kısacası ölüm hariç 
Herşey yalan dolan 
Güven kelimesi diye hiç bir söz laf kalmadı 
Evin ocağın yuvasız kaldı 
Can dedem


Dede ocağına baykuşlar konmuş 
Viran oldu 
Haraba oldu köy evi
Can dede sen yoksun diye 
Köy evi sahipsiz yetim öksüz kaldı 
Yerin izin belli 
Elin kızı,elin oğlu acımaz 


Elin kızı elin oğlu
Halden kederden anlamaz
Herkes kendi çıkarını düşünürler 
Köy evi sessiz sedasız kaldı
Sesler duyulmuyor 
Köy insansız kaldı 



Kapıyı çalan yok 
Gelip gören yok 
Köy evini kendi hallerine bıraktılar 
Sobası tütmüyor 
Hani nerde dede sesi 
Rüzgâr gibi esip gitti
Köy evi kendi haline terk edilmiş
Unutulmuş silinmiş 
Tahtın yıkılsın zalim felek 
Köy evi böyle sahipsiz yetim mi kalacaktı 
Şimdi köyde yazı kışı belli değil
Ayrılıkların,sahipsizliğin hastalığına kapılmış 
Köy havasının güneşi yağmuru 
Rüzgârları belli değil


Köy dağları ovaları 
Çakallara kurtlara domuzlara kaldı 
Eskisi gibi köyünde tadı tuzu kalmamış 
Üzümünde pestilinde 
Pekmezinden peynirinden 
İncirinden tat kalmamış 
Kuru toprak olmuş bitkileri 
Ağaçlarında ağaç kalmadı 
İnsanlarında insanlık kalmamış



Ekmek tuz şeker
Mermi,kurşun silah
Cana kalan yaralı yürek 
Gece gündüz
Sevdalar karadır
Güneş yağmur
Sevgiler ateş gibi yakıcı
Fırtına rüzgar 
Aşklar doğruları siler süpürür 


Yara sızı hiç dinmeyen yaradır
Eskiler yeniler küllenmiş 
Geride kalan kara taş kara mezar
Yaz aşkı,kış aşkı 
Şimdi ki aşklar mevsimlik gibidir
Dökülen yapraklar gibi dökülüyorlar
Hiç kimse kimsenin çocukluğunu yaşatmazlar 
Ancak çocukluk sevdasından acımasızca ayırırlar 
Ne yaşayan yeşerir 
Nede yaşamayan yeşerir 
Ağaç kökü gibi 
Bitki tohumu gibi
Kuma toprağa gömerler



Zaza mahsun Tuğrul


( Dede Ocağına Baykuşlar Konmuş başlıklı yazı zaza mahsun tarafından 25.11.2023 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu