M. NÝHAT MALKOÇ

            Derin ve Derviþ Ruhlu Bir Adam...

            Bu çaðýn Yesevi'si olmaya namzet bir þahsiyet olan Seyyid Ahmet Arvasî, 15 Þubat 1932 tarihinde Aðrý’nýn Doðubeyazýt ilçesinde altý kardeþin birincisi olarak dünyaya gelmiþtir.  Aslen Van’ýn Bahçesaray (Müküs) ilçesine baðlý Doðanyayla (Arvas) köyündendir. Arvasî soyadýný da, baðlý bulunduklarý bu köyün isminden almýþlardýr. Arvasî'nin babasý, Van Gümrük Müdürlüðü’nden emekli Abdülhâkim Efendi, annesi ise ev hanýmý Cevahir Haným’dýr. Arvasî, Van'da baþladýðý ilkokulu Doðubeyazýt'ta, ortaokulu ise Erzurum'da tamamlamýþtýr.  Lise öðrenimine Erzurum Erkek Öðretmen Okulu’nda baþlamýþ, Erciþ Öðretmen Okulu'nu bitirmiþtir. Üç yýl Konya'da, üç yýl da Aðrý'da  ilkokul öðretmenliði yaptýktan sonra Ankara'daki Gazi Eðitim Enstitüsü'ne baðlý Pedagoji bölümünden 1958'de mezun olmuþtur. Daha sonra öðretmenlik hayatýna devam etmiþ;  Balýkesir Necatibey Eðitim

Enstitüsü, Bursa Eðitim Enstitüsü ve Ýstanbul Eðitim Enstitüsü’nde pedagoji öðretmenliði

yapmýþtýr. Bu süreçte Türk eðitim hayatýna büyük hizmetlerde bulunmuþtur.

            Hakk ve hakikat âþýðý olan Arvasi Hoca, Seyyid’dir. Zira 48’inci göbekte Hz. Ali’ye dayanýr. O, Arap kökenli olmasýna raðmen Türklüðü baþ tacý eylemiþtir. Çünkü Türk milleti tarih boyunca Ýslâm'ýn bayraktarlýðýný yapan ve cihangirler yetiþtiren bir milletti. Türk olmasaydý Ýslâm dünyasý ilâhî deðerlerini korumada ve yaymada aciz kalýrdý. Allah bu þerefli millete Ýslâm'ýn bayraktarlýðýný yapma ve onu uzak coðrafyalara taþýma þerefini bahþeylemiþti.

            Hayatýn Satýr Aralarýnda Arvasî'ye Göre Arvasî...

            Seyyid Ahmet Arvasî, ömrü boyunca Hakk'a ve hakikate ram olmuþ, teslimiyet þuuru içerisinde yaþamýþ, ilmiyle âmil olmuþ modern çaðlarýn serdengeçtisidir.  Arvasî her daim taklitten uzak durmuþ, yeni þeyler söylemenin ve ruhî keþiflerin peþinden koþmuþtur.

            Arvasî, bir serhat þehri olan Van'dan doðan ve bütün Anadolu'yu ýsýtan ve ýþýtan sönmez bir ülkü güneþidir. Bu güneþ, materyalizmin soðuðunda buz tutan yürekleri ýsýtmýþtýr. O; Türklüðüyle alplik, erenliðiyle de Ýslâm çeþmesinden alabildiðine beslenmiþ, bu þuurla güçlü bir alperen sentezi oluþturarak kokuþmanýn eþiðindeki çaðlara seslenmiþtir.  Onun kendini ve hayata bakýþýný anlattýðý þu satýrlar fevkalâde önemlidir:

            “Ben, Ýslâm iman ve ahlâkýna göre yaþamayý en büyük saadet bilen, büyük Türk milletini iki cihanda aziz ve mesut görmek isteyen ve böylece Ýslâm’ý gaye edinen Türk milliyetçiliði þuuruna sahibim. Benim milliyetçilik anlayýþýmda asla ýrkçýlýða, bölgeciliðe ve dar kavmiyet þuuruna yer yoktur. Ýster azýnlýktan gelsin, ister çoðunluktan gelsin, her türlü ýrkçýlýða karþýyým. Bunun yanýnda, þanlý Peygamberimizin ‘Kiþi kavmini sevmekle suçlandýrýlamaz.’ ve ‘Vatan sevgisi imandandýr.’ tarzýnda ortaya koyduklarý yüce prensiplere de baðlýyým. Ýnanýyorum ki hem Türk hem Müslüman olmak hem de muasýr dünyaya öncülük etmek mümkündür. Ecdadýmýz bütün tarihleri boyunca bunu denediler ve baþarýlý oldular. O hâlde bizler niye bu tarihi misyonumuzu yerine getirmeyelim?”

            Arvasî, Çaðýmýzýn Ahmet Yesevî’siydi

Hak dostlarý halk dostlarýdýr ayný zamanda. Bunlardan biri olan, Türk-Ýslâm davasýný hayatýnýn mutlak çizgisi kabul eden ve bu çizgide yürüyen kâmil bir insandý Seyyid Ahmet Arvasî… O, çaðýmýzýn Ahmet Yesevî’siydi. Zamanýn rengine boyanmayan, zamaný Ýslâm rengine boyamayý gaye edinen tavizsiz bir Müslüman'dý O... Türk-Ýslâm ülküsünü yoðuran hamurkârlarýn baþýnda geliyordu. Bütün gayreti Ýslâm’ýn sesinin gür çýkmasýný saðlamaktý.

Türk-Ýslâm ülküsünün alperenlerinden biri olan Seyyid Ahmet Arvasî, modern çaðýn büyük sancýlarýný gideren fikir mimarlarýndan biriydi. Ýslâm’la Türklüðü ve Batý medeniyetini baðdaþtýramayanlarýn Arvasî’yi çok okumalarý gerekir. Zira Ýslâm inancýyla Türklük ülküsü et ve týrnak gibidir. Bu hususta Gökalp de “Türk milletindenim, Ýslâm ümmetindenim, Batý medeniyetindenim” diyerek Arvasî’yle ayný görüþü paylaþmýþtýr.

Ýslâm, Türkler için biçilmiþ bir kaftandý. Bazý kendini bilmezler, ecdadýmýz olan eski Türkleri, bazý varlýklarý ve özellikle de bozkurdu totem olarak kabul etmekle suçlarlar. Oysa tarihe tarafsýz gözle bakanlar bunun hiç de böyle olmadýðýný göreceklerdir. Arvasî bunu deðiþik ortamlarda özellikle vurgulayarak tarihî hakikati þu þekilde ifade etmiþtir:

“Hiçbir zaman Türk’ün totemi olmamýþ olan Bozkurt, coðrafyamýzýn kültürümüze kazandýrdýðý bir motiftir. Türk milliyetçiliði politikasýný biyolojik ýrkçýlýk üzerine kurmayý reddetmekle beraber, içtimaî ýrk gerçeðini inkâr ve ihmal etmemelidir.

Ýçtimaî ýrk, biyolojinin konusu deðildir, sosyolojinin konusudur. Bir milleti teþkil eden fertlerin, ailelerin, sýnýf ve tabakalarýn soy birliði þuurudur. Ortak bir þuur tarzýnda beliren mensubiyet duygusunun ve kan birliði þuuru biçiminde duyulmasýdýr. Zaten biyolojik verasetin yanýnda, ortak kültür, ortak coðrafya, ortak hayat tarzý ve ortak mücadeleler, bir milletin fert ve tabakalarýný hem ruhî, hem de fizik bakýmýndan birbirine yaklaþtýrýr.”

            Arvasî Hoca 1979 senesinde öðretmenlikten  emekli olunca, etrafýndaki dostlarýnýn ýsrarýyla 1979'da Milliyetçi Hareket Partisi (MHP) Genel Ýdare Kurulu’na seçilir. Söz konusu görevine 12 Eylül 1980 ihtilâline kadar devam eder. 12 Eylül 1980’de açýlan davalarda, MHP yöneticileriyle yargýlanýr, Mamak zindanlarýnda çeþitli iþkenceler görür. Fakat çektiklerini ilâhî bir imtihan olarak gördüðü için asla þikâyet etmez. Hiçbir sýkýntý onu gönülden inandýðý kutlu davasýndan döndüremez. Aksine bundan sonra davasýna daha bir sýký sarýlýr.

            Milliyetçi muhafazakâr kesimin yayýn organlarýndan biri olan Hergün gazetesinde, "Türk-Ýslâm Ülküsü" baþlýðý altýnda günlük makaleler yazmaya baþlar. Yazýlarýný Devlet, Doðuþ (Edebiyat) Dergisi, Ülkücü Kadro, Nizam-ý Âlem adlý dergilerde devam ettirir.  Türkiye gazetesinde memleket meseleleri üzerine çeþitli yazýlar yazar. Yazmakla kalmaz evini adeta bir gönül dergâhýna döndürür. Zamanýn sýkýntýlarýndan bunalanlar teselliyi onun sohbetlerinde bulur. Bu güzel sohbetler insanlarý hayata ve topyekûn mücadeleye baðlar.

Arvasî Türk-Ýslâm Ülküsünü Hayatýn Gayesi Olarak Görmüþ Bir Alperendi.

            Fikir namusu deyince akla gelen isimlerin en baþýndadýr Seyyid Ahmet Arvasî. O, insanlýðý huzura götüren, ona iki cihan saadeti saðlayan gül yüzlü  düþüncelerin saðlamasýný aðýr bedeller ödeyerek yapmýþtýr. O, söylediklerini bizzat yaþamýþ, tefekkür dünyamýzda örnek alýnabilecek canlý bir model olmuþtur. Günümüz gençliði, eðer kendine model bir insan arýyorsa Arvasî onlar için biçilmiþ bir kaftan hükmündedir. Çünkü o, ecnebilere hiçbir zaman özenmemiþ, kendi olmaya ve kendi kalmaya adeta ant içmiþ  bizden biridir. O,  Anadolu'nun bitmez tükenmez fikir çeþmelerinden doldurmuþtur tasýný. Tasavvuf düþüncesinin bizdeki baþ mimarlarýndan Hoca Ahmet Yesevilerin, hoþgörüyü bayraklaþtýran Mevlânalarýn ve sevgiyi gönül gönderlerinde bayrak yapan Yunus Emrelerin yolundan gitmiþtir soylu yiðit Arvasî.

Seyyid Ahmet Arvasî, Türk-Ýslâm ülküsünü hayatýnýn esas gayesi olarak görmüþ ve her anýný bu uðurda harcamýþ, Ýslâm’ý merkez alan bir Türk alperendir. O, sýð olan ve kökeni olmayan bir milliyetçiliði asla benimsememiþtir. Düþmanlarýmýzýn zihniyetini çok iyi tahlil ederek bu kanlý zehre adeta panzehir olmuþtur. O, Türk-Ýslâm ülküsüne baðlýlýðýný ve tek çýkar yol olarak bu görüþe bir can simidi gibi dört elle sarýlýþýný þöyle izah etmektedir:

“Neden, þu veya bu ad altýnda toplanmayý deðil de, ‘Türk-Ýslâm ülküsüne baðlanmayý savunuyoruz? Biz iddia ediyoruz ki, emperyalizm, Türk ve Ýslâm dünyasýný yutmak için en az iki asýrdan beri korkunç bir tertibin içindedir. Bir taraftan kültür emperyalizmi ile vatan çocuklarýný din ve milliyetine yabancýlaþtýrarak kendi emellerine hizmet edecek kadrolar hazýrlamakta, diðer taraftan din ve milliyet duygularýný, her þeye raðmen terk etmeyen çocuklarýmýzý da bir birine düþürmeyi planlamaktadýr.

Düþman, karþýsýndaki güçleri parçalayarak, onlarý birbirine düþürerek, kolay yutulur lokmalar durumuna sokmak ister. Meselâ, sanki bir insan, hem dindar, hem milliyetçi, hem medeniyetçi olamazmýþ gibi, bu deðerleri birbirine zýt programlar durumuna sokarak, hiç yoktan çatýþan güçler meydana getirir. Bu oyunlarýný, o kadar ustaca plânlarlar ki, tertiplerini anlamak için bazen olaylarýn üzerinden elli veya yüz yýl geçmesi gerekiyor.

Bu ülkede, sunî olarak güya Türkçü ve güya Ýslâmcý cepheler meydana getirmek isteyen hain ve kahpe oyunlarýn karþýsýna, bir Müslüman Türk olarak ve tarihine yaraþýr biçimde çýkýlmalýdýr. Bunun için, Türk-Ýslâm kültürüne, Türk-Ýslâm medeniyetine, Türk-Ýslâm Ülküsü’ne baðlý, Türklük þuur ve vakarýna, Ýslâm aþk ve aksiyonuna sahip, Türklüðü bedeni, Ýslâmiyet’i ruhu bilen, milletini teknolojik hamlelerle dünyanýn bir numaralý devleti yapmak özlemi ile çýrpýnan, dünya Türklüðünün, Ýslâm dünyasýnýn ve bütün mazlum milletlerin ümidi olmaya namzet bir gençlik yetiþtirmekten baþka çaremiz yok.”

            Velût Bir Kalemin Hokkasýndan Damlayan Can  (S)özleri...

            Türk-Ýslâm ülküsünü kendine bir yaþam tarzý olarak kabul eden ve o minvalde yaþayan Seyyid Ahmet Arvasî,  ilmiyle âmil velût bir kalemdir. O; yaþadýðýný söylemiþ, söylediðini de eksiksiz yaþamýþtýr. Ýlk kitabý, gençlik þiirlerini derlediði Sýr'ý 1955 yýlýnda yayýmlayan Arvasi, bu kitaptan sonra düzyazýya geçmiþtir. O, Türk gençliðine "Ýleri Türk Milliyetçiliðinin Ýlkeleri (1965), Kendini Arayan Ýnsan (1968), Ýnsan ve Ýnsan Ötesi (1970), Eðitim Sosyolojisi (1976), Türk – Ýslâm Ülküsü (1979-1980), Diyalektiðimiz ve Estetiðimiz (1982), Ýlm-i Hâl (1982), Doðu Anadolu Gerçeði (1986), Size Sesleniyorum 1-2 (1989), Þiirlerim (1989), Hasbihâl (6 cilt-1990), Sohbetler (2009), Mamak Günleri (2009), Türkiye’de Þark Meselesi ve Alýnacak Tedbirler (2009)" adlarýnda birbirinden kýymetli eserler vermiþtir.

            Sosyolog, pedagog, eðitimci, yazar ve mütefekkir vasýflarýný ayný koltukta taþýyan  Seyyid Ahmet Arvasî, kalemin ve kelâmýn gücüne inanmýþ, mâziden güç alýp istikbâle yürüyen güçlü nesillerin yetiþmesi için  bu gücü her fýrsatta kullanmýþtýr. Onun kaleme aldýðý birbirinden kýymetli eserlerden biri olan "Kendini Arayan Ýnsan"  eserleri içerisinde apayrý bir yere ve öneme sahiptir.  1968 senesinde okurla buluþan bu nadide eser kültür dünyasýnda büyük yankýlar uyandýrmýþtýr. Arvasî bu kitabýnda gençliðin meselelerini ve buhranlarýný dile getirir; akýl, zekâ, hürriyet, varlýk ve yokluk gibi kavramlarý masaya yatýrýr. Onlarýn üzerinde derin tahliller, analiz ve sentezler yapar. Modernleþme sonrasý ferdin bunalýmlarýna deðinir. Bu bunalýmlardan kurtulmanýn reçetesi olarak millî ve manevi deðerlerimizi gösterir. Açlýðýn sadece mideyle sýnýrlý olmadýðýný, beyindeki ve kalplerdeki açlýðýn kiþinin ayakta kalma ve direnme gücünü zaafa uðrattýðýný belirtir. Gençlerin kafalarýnda ve vicdanlarýnda biriken ve onlarý, beyne saplanan bir kýymýk misali rahatsýz eden sorulara doyurucu cevaplar verir. O, alanýnda çýðýr açan bu seçkin eserinde soyut meselelere somut bakýþ açýlarý getirir.

            O, Kelimelere Derin Mânâlar Yükleyen Bir Söz Sihirbazýydý...

            Seyyid Ahmet Arvasî çok iyi bir hatipti. O, kelimelere derin mânâlar yükler, onlarý adeta kanatlandýrýrdý. Güçlü ve ikna edici bir ses tonu vardý onun. Yaþadýklarýný ve inandýklarýný kalpten söylediði için, sözleriyle insanlarý çabuk etkilerdi. Ömrünün tamamýný hak bildiklerini, baþta gençler olmak üzere, tüm insanlara anlatmakla geçirdi. Son nefesine kadar da yazmayý býrakmadý. Çok kýymetli eserler kazandýrdý Türk gençliðine.

            Merhum Seyyid Ahmet Arvâsî Hoca 1 Mart 1978 tarihinden itibaren Her Gün Gazetesi'nde yazmaya baþladýðý  günlük makalelerle 'Türk Ýslâm Ülküsü' kitabýný vücuda getirmiþtir. Söz konusu kitap 10 bölüm ve 559 makaleden oluþmaktadýr. Onun üç ciltlik "Türk-Ýslâm Ülküsü" adlý eseri millî ve manevî deðerlerimizi ihtiva eden, Türk-Ýslâm ülkücüsünün nasýl yaþamasý, meseleler karþýsýnda nasýl bir tavýr takýnmasý gerektiðini öðreten manevî bir kýlavuz hükmündedir. Bu baþucu kitabýna ülkücülüðün manifestosu ya da 'Ülkücü Hareketin Anayasasý' da  diyebiliriz. Zira bu baþeseri okuyanlar þuurlu bir Müslüman ve þuurlu bir Türk milliyetçisi olurlar. Bu kitap bundan kýrk sene evvel yazýlmýþ olsa da, düþmanlarýmýzýn bize bakýþ açýlarý ve niyetleri deðiþmediði için güncelliðini kaybetmemiþtir.          "Türk-Ýslâm Ülküsü" adlý eser her kitaplýkta olmalýdýr. Seyyid Ahmet Arvasî bu eserinde Türk-Ýslâm ülkücüsünün ruh portresini veciz sözlerle çizmektedir. Ona göre Türk-Ýslâm ülkücüleri: "Kendini Allah ve Resulü'nün davasýna adamýþ, sýrf Allah rýzasý için canýný, malýný ve mevkiini, din ve devleti, mülk ve milleti için fedaya hazýr, þanlý, mukaddes, ay yýldýzlý bayraðýn gölgesinde dövüþen, nefsini düþünmeyen ve ülküsüne fani olmuþ yiðitlerdir. Onlar büyük ve þanlý tarihimizin doðurduðu Allah ve Resulünün hizmetine sunulmuþ ve küfrün bütün oyunlarýný bozan, cesaretini kýran, yolunu kesen kadrolardýr. Bunlar müminlere karþý alçakgönüllü, kâfirlere karþý onurlu ve zorlu, Allah yolunda savaþanlarý kýnayanlarýn kýnamasýna aldýrmayan yiðitlerdir. Bu nesil Allah'ýn Ýslâm âlemine ihsanýdýr. "

            Farkýndalýk bilinci oluþturan, idrâkleri besleyen ve basiret nazarlarýný keskinleþtiren bu kýymetli eseri, þuurlu olmayý dileyen, vatanýna sevdalý her Türk gencinin okumasý gerekir.

            Sözü Fikir Teknesinde Yoðuran Seyyid Ahmet Arvasî'nin Þairliði

            Seyyid Ahmet Arvasî daha çok yazýlarýyla tanýnsa da onun hiç de yabana atýlamayacak bir þairlik yönü vardýr. Kalem ehli birçok insan gibi o da yazmaya þiirle baþlamýþtýr. “Sýr” adlý þiir kitabýný 1955 yýlýnda yayýmlayan Arvasî, daha sonra nesir sahasýna yönelmiþ, bu alanda derinleþmiþtir. Onun þair olmak gibi bir derdi veya hevesi de yoktur. Þiir yazmaktaki gayesi duygu ve düþüncelerini bu yolla daha etkili kýlarak muhataplarýna anlatmaktýr.

            Arvasî ilk þiirini 1948 yýlýnda henüz 16 yaþýndayken kaleme almýþtýr. Kendini þair kabul etmeyen Arvasî, ömrünün ilerleyen yýllarýnda metafizik ürpertilerini þiir vasýtasýyla dile getirmiþtir. O, þiirlerinde yabancýlaþma, memleket sevgisi, hüzün, dava ve gurbet gibi konular üzerinde yoðunlaþmýþtýr. Þiirlerini daha çok hece ölçüsüyle yazan Arvasî, kafiyenin ahenginden yararlanmýþtýr. Fakat onda bazen Necip Fazýl'ý andýran soyut ve metafizik söyleyiþler görülür. Onun þairliðiyle ilgili þu deðerlendirmesi dikkate deðerdir: "Vaktiyle þairliðe özenmiþ ve yazdýklarýmý 'Sýr' adýný verdiðim bir kitapçýkta toplamýþtým. O zaman, 'Ahmet Cezzar Arvasî' imzasýný kullanýyordum. 1955 yýlýnda, daha yirmi üç yaþýnda bir delikanlý iken yayýnladýðým ve mürettip hatalarý ile dolu bu kitapçýðýmý, her nedense hiç sevemedim ve âdeta þairliðe küstüm. Kendimi fikrî çalýþmalara verdim." 

            Bir dava adamý olan Seyyid Ahmet Arvasî'nin "Þiirlerim" adýný verdiði  ikinci þiir kitabý ölümünden bir yýl sonra Berekât Yayýnlarý tarafýndan 1989 yýlýnda yayýmlanmýþtýr. 96 sayfadan meydana gelen bu kitapta Arvasî'nin 48 þiiri yer almaktadýr. Bu þiirlerde Türk-Ýslâm ülküsü fikri aðýr basmaktadýr. Bu þiirlerden birinden alýnan þu dörtlükler onun Turancýlýk idealini yansýtmaktadýr: "Tuna neden köpürmüþ, Kýrým neden inliyor?/Nerde parlayan kýlýç, nerde o akýncý ced?/Þimdi Hazar uzaktan feryâdýmý dinliyor/Ayrýldý mý Kafkaslar yurdumdan ilelebed?//Nerde bütün Türkeli, Taþkent, Buhara nerde?/Müslüman - Türk ülkesi Büyük Mâvera nerde?/Asya'yý, Avrupa'yý titreten nârâ nerde?/Vatan parçalanýnca yüzümüz gülmez elbet//Yüce Ýslâm âlemi, boyun eðmiþ Haçlýya,/Vicdaný yosunluya, elleri kýrbaçlýya,/Zaman hasret duyuyor baþý hilâl taçlýya,/Nerede kaldý tarih, nerde bizdeki heybet."

            Mukaddesatçý bir insan olan Arvasî'nin "Fýrtýna ve Gece" isimli þiiri bize Üstad Necip Fazýl Kýsakürek'in "Kaldýrýmlar" þiirini hatýrlatmaktadýr. Bu þiirde de Kaldýrýmlar þiirindeki o korku ve endiþe atmosferini görebiliyoruz. Bu þiir Kýsakürek'ten esintiler taþýsa da yer yer özgün imgeleriyle okuyucuyu etkiler: "Yýldýzsýz bir gece!.. Rüzgâr kudurmuþ!.. /Gökyüzü, üstüme çökecek gibi/Karanlýkta biri gizlenip durmuþ,/Arkamdan tetiði çekecek gibi//Ýnmiþ yere, göðün gizli ordusu/Sarýlmýþ her yaným, kurulmuþ pusu... /Gecenin kabaran bu uðultusu,/Evin çatýsýný sökecek gibi//Gökyüzünde þimþek, ateþ ve alev,/Yeryüzünde bir ben, bir de kerpiç ev/Soluyup uluyor, dýþarda bir dev/Bir yumruk camlarý dökecek gibi."

            Ölüm, hayatýn mutlak gerçeði olduðu için eli kalem tutan herkesin zihnini bir þekilde meþgul etmiþtir. Nice þair ölümle hemhâl olmuþtur. Ölümü þiirlerine konu edinen þairlerden biri de Seyyid Ahmet Arvasî'dir. O, þiirlerinde dünya hayatýnýn geçiciliðine ve dünya nimetlerine aldanmamak gerektiðine vurgu yapar:  "Ýþte gördük seni dünya,/Ne gerçeksin, ne de rüya,/Bir resim çizilmiþ suya,/Sahte ýþýk, sahte boya//Âh çocuklar, âh bebekler,/Gonca hâlinde çiçekler/Kanatlanmýþ kelebekler,/Uçamadý doya doya//Ötelerden ne haber var?/Kim demiþ hayat bu kadar?/Mezarlarýnda yatanlar,/Hayat sürmüþ, bitmiþ rüya!//Bak yaðmura, bak þu suya,/Daðý, taþý oya oya,/Öteleri duya duya,/Akýp gidiyor deryaya//Madde, mânâya anahtar,/Fena, bekâya anahtar,/Toprak, semaya anahtar,/Açar kapýyý Mevlâ'ya."

            Seyyid Ahmet Arvasî þairlik konusunda iddialý olmasa da bugün kendini þair olarak pazarlayan bir çok müteþairden çok daha güzel þiirler ortaya koymuþtur. Bu þiirlerde maksat sanat yapmak deðil, Türk-Ýslâm ülküsünü þiirin gücüyle yüreklere nakþetmektir.  Onun dava þiirlerinin en güzellerinden biri olan 'Dava Marþý' çok etkileyici mýsralar içerir: "Ýnançsýz zümreyi yokluk kemirir,/Ezelden ebede her var bizimdir./Kanundur zamaný zaman devirir,/Zamaný kuþatan yer var, bizimdir.//Azmimiz kýrýlmaz kederle yasla,/Ümidin güldüðü diyar bizimdir/Fenadan korkmayýz ölümden asla,/Ölümün öldüðü diyar bizimdir//Maddeye tapmayýz ezelden geldik,/Her þeyi kuþatan ebed bizimdir/Çirkini sevmeyiz güzelden geldik,/Arkadaþ son zafer elbet bizimdir//Bu dâvâ özüdür Ýslâmiyet'in,/Bu dâvâ güneþi mazlum milletin,/Bu dâvâ her þeyden, her þeyden çetin/Bu yolda dert, hüzün, gurbet bizimdir"

            Söz Mülkünün Taçsýz Sultaný Arvasî

            Kelimelere ruh üfleyen Seyyid Ahmet Arvasî, mütefekkir bir insandýr. Hayat tecrübelerinden yola çýkarak söylediði sözlerin saðlamasý yapýlmýþtýr. Onun birçok sözü çerçevelenip asýlmaya layýktýr. Onun teþhisleri ve kurtuluþ reçeteleri bugün için de geçerlidir. Onun derin felsefeler ve kurtuluþ çareleri içeren sözlerinden bir kýsmýný paylaþmak istiyorum: "Kadrolar deðiþmedikçe, anayasalar, kanunlar, kararnameler ve tüzükler deðiþse bile bir mânâ ifade etmez.", "Batmayacaðýna inanarak suya bas, yürür gidersin. Mucize yürüyebilmen deðil, inanabilmendir.", " Hayretle gördüm ki bu ülkede Türk kelimesinden ürkenler var. Yine hayretle gördüm ki bu ülkede Ýslâm kelimesinden ürkenler var. Ve yine ürpererek gördüm ki, bu ülkede Türk ve Ýslâm kelimelerinin yan yana gelmesinden dehþete kapýlan kiþi ve çevreler var. ", " Ýtikat ve ibadete bid'at katan, Ýslâmiyet'i kendi dar idraklerine göre tamamlamaya kalkan beyinsizler, kendilerine ne ad verirlerse versinler, asla Ýslâm'a hizmet etmemektedirler.", "Türk devletini yýkmak ve Türk milletini parçalamak isteyen bölücüler yalnýz Türklüðe deðil, Ýslâm'a da ihanet etmektedirler.", "Ýslâm dünyasýný esir almak isteyen þer kuvvetlerin ilk hedefi Türk devleti ve Türk milleti olmuþtur.", "Kesin olarak iman etmiþimdir ki Müslüman Türk milleti ve onun devleti güçlüyse, Ýslâm dünyasý da güçlüdür." 

            Arvasî "Gel" Emrine Uyarak Çok Sevdiði Rabbine Yürümüþtür...

            1988 yýlýnýn son gününde, yaþlý sayýlamayacak bir yaþta, henüz 56 yaþýndayken daktilosu baþýnda yeni bir yazý kaleme alýrken aramýzdan ayrýlan Seyyid Ahmet Arvasî, kýsa ömrüne çok büyük iþler ve hizmetler sýðdýrmýþtýr. Ömrü boyunca Türk-Ýslâm davasýnýn çilesini çekmiþtir. Bu uðurda sayýsýz bedeller ödemiþtir. O; dünyaya deðer vermemiþ, hiçbir zaman makam ve ikbal peþinde koþmamýþtýr. Hak ve hakikat dostu Arvasî, Ýstanbul'da Edirnekapý Þehitliði'nde servilerin o loþ gölgesinde sonsuzluk uykusunu uyumaktadýr.

            Ömür de týpký mevsimler gibidir. Bahar gençliðe, yaz orta yaþlýlýða, sonbahar ihtiyarlýða, kýþ ise ölüme karþýlýk gelir. 57 yaþýný göremeyen Arvasî, ömrün henüz yaz mevsimindeyken terk-i dünya etmiþtir.  Yaþasaydý kim bilir ne büyük eserler vücuda getirecekti. O, ölüm ve metafizik ürpertiler  içeren þu dizleri söyledikten sonra "Gel" emrine uyarak çok sevdiði Rabbine yürümüþtür: "Bahar geldi açtý güller/Yaprak bana gel gel dedi/Bulandý deryalar göller/Irmak bana gel gel dedi//Kabuktan ermeli öze,/Can kurban mânâlý söze,/Aldýrma sen kaþa, göze/Dudak bana gel gel dedi//Ecel bakmaz saça, baþa, /Aldýrmaz oðul, kardaþa,/Eriþtim ben de bir yaþa,/Toprak bana gel gel dedi"

Yirminci asrýn son çeyreðinde ebediyete uðurladýðýmýz büyük mütefekkir, sosyolog ve Türk-Ýslâm ülküsünün yýlmaz savunucusu, peygamber soyunun nurlu oluklarýndan süzülen neslin son temsilcisi Seyyid Ahmet Arvasî’yi rahmet ve minnetle anýyoruz. Ruhu þad olsun.