"Ey kardeş! Aç gözün kulak ver dinle
Şairine saygı ve edebinle..."
Ayrılığın vakti geldi sanmıştın
Derim ki ben" hayır gönülden çıkma"
Bir serap görüp de ona kanmıştın
"Gönül saray ise sakın ki yıkma."
Varılmaz menzile yollar karışık
Meğer sevgi imiş yürekte ışık
İçersen sevdadan kaşık be kaşık
Tadına varsan da gene de bıkma.
Tatlı dile, güler yüze koşsalar
Bir neşede hayat bulup coşsalar
Son durağı senin ile aşsalar
Varmadan menzile peşine takma.
Dost olanı dosta kardeş ederler
Sırrı sırra katıp sırdaş ederler
Akan gözyaşına bir eş ederler
Yad olanı alıp içine sokma.
Can canı bulunca canlar dirilir
Cananın sevgisi cana verilir
Noktadan bakınca alem görülür
Umman durur iken dereye akma.
Aşk imiş gönülde yanan o ışık
Pervane kesilmiş maşukla aşık
Madem ki bir gönül aşkla barışık
Ne kendin ne onu sevdana yakma.
Dönme ki vefadan görmesen vefa
Demesinler sana asla bi-vefa
Bu uğurda çeksen binlerce cefa
Doğruyu bırakıp batıla akma.
Fanidir her ömür ölüm son perde
İman imiş çare bütün her derde
Eğer varsa mertlik sinede, serde
Kendin gir ateşe başkasın sokma.
( Kendin Gir Ateşe Başkasın Sokma başlıklı yazı Nuri Baş tarafından 6.01.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
