KAÇIŞ
Koyulaştı başakların
sarısı
Kırgın idi bugününden
önceye
Kendisi, çocukları, karısı
Gitmek için yürüdüler geceye
Pek hoşnut değildi kendi
işinden
Sürükledi sevdiğini
peşinden
Kaçmak istiyordu ki
geçmişinden
Sığınmıştı gönlündeki
eceye
Eşi anımsayıp durdu,
örneğin;
Çocukluğu, gençliği,
yapılan düğün
Acıktıkça çocukları üç
öğün
Su veriyor tencerede göceye
Uzakta kaldıkça kendi
köyleri
Gerildi sinirler ve
heyheyleri
Düşünüyor diye garip
şeyleri
Kızıyordu gözü yaşlı
zevceye
Bir ev tutacaktı iş de
bulacak
Her akşam kapıyı mutlu
çalacak
Çocuğuna bisiklette alacak
Vardıkları zaman büyük
ilçeye
Göründüğü gibi değilmiş
gayrı
Kimsenin kimseye olmuyor
hayrı
Anlatılan ayrı yaşanan
ayrı
Böyle yazdı her bir şeyi
günceye
Ne o şehri sevdi ne onu
şehir
Anlattı ne varsa hayata
dair
Ağladı, Coşari denilen
şair
Yükleyince dertlerini
tümceye
06.08.2023/Samsun
İbrahim COŞAR