Tükendi İnsanlık
İnsan, sevgi ve sevmek
Bir bütün iken içinde yaşamın
Nasıl da uzak düştüler,
Birbirlerine...
Gölgesinde,
Riyakarlığın, kin ve nefretin
Gölgesinde, zulmün, ihanetlerin
Yitirdi insan,
Kendinde ne var ise insana ait
Ne vicdan kaldı, ne merhamet
Her yanımız yalan dolan
Her fikrimizde bir melanet
Sözüm yok, ne hayata, ne dünyaya
Lakin sözüm çok insana...
Sözüm çok tutuştuğumuz kavgaya
Kirlenmişliğe, kokuşmuşluğa
İçine düştüğümüz nifak çukuruna
Fitne ve fesat bataklığına
Ne ara geldik biz bu hale
Ne ara tükendik bu kadar
Bir bak şu hale cancağızım
Dostluktan anladığımız değerlerde
Hiç gerek kaldı mı ki düşmana
Nasıl söz edeyim hayata, dünyaya
Her bir köşesinde dünyanın
Kin ve nefret ekiyoruz coğrafyaya
Kanımızla da suluyoruz arlanmadan
Karanlığı miras bırakmak için çocuklara
Kazıdık sevgiyi yüreklerimizden
Kararttık gözlerimizi be cancağızım
Görmemek için aynada ki gerçeğimizi
İbret olmaz oldu artık, kabristanlar
Bu ise teknoloji, bu ise medeniyet
Kopsun artık başımıza kıyamet
Bu ise insanlık, bu ise insaniyet
Kopsun artık başımıza kıyamet
(
Tükendi İnsanlık başlıklı yazı
Ergül Güzel tarafından
26.01.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
