Sanma kolay olmuþtur, hayatýmý yazmasý,

Yaðmur gibi topraða, çaktýðým çok olmuþtur.

Kimse bilmez saklarým, deli dolu gezmesi,

Açlýktan acýlarý, çektiðim çok olmuþtur.

Hem öksüz hem yetimdim, on ikinci yaþýmda,

O gün bugündür iþte, yaþamak telaþýnda,

Haram lokma olmadan, ekmeðinde aþýnda,

Tevazu ‘la gözyaþý, döktüðüm çok olmuþtur

Çektiðimiz çileye, ser verdik sýr vermedik,

Üvey ana olunca, inan baba görmedik,

Allah dedik hâkimdir, biz bir hesap sormadýk,

Irmak gibi göllere, aktýðým çok olmuþtur.

Týrnaðýmla kazýdým, þükür geldiðim yeri,

Alýn teri diyorlar, bende çoktur deðeri,

Allah'ýma þükrolsun, verdi bir kýz bir eri,

Onlar için ayaða, kalktýðým çok olmuþtur.

Çaldýðým her kapýyý, onurumla çalmýþým,

Kimse bilmez halimi, aðlamýþým gülmüþüm,

Ruhumdaki kemale, uzaklardan gelmiþim,

Düþüp kalkýp yeniden, çýktýðým çok olmuþtur.

Vatan deyince titrer, yüreðimin bamteli,

Çekinmeden uðrunda, kýrarým mahrem eli,

Ölümsüzlük deðil mi, þehadet ’in her hali,

Onun için bayraða, baktýðým çok olmuþtur.

Þükürsüz kalmadým ki, Allah’ýn verdiðine,

Tefekkür edip baktým, yoluma serdiðine,

Nasýlda imza atmýþ, her yerde gördüðüne,

Ýsmini gönüllere, ektiðim çok olmuþtur.

Doðruluk istiyorum, buydu büyük muradým,

Baþka þey olamazdý, Âdem’di benim adým,

“O”na tabi olmayan, sevda'yý adým adým,

Gündelik tabularla, yýktýðým çok olmuþtur.

Adem EFÝLOÐLU