Öncelikle selamým, edebiyat evine,

Alan yoksa necipten, bizde þair demezler.

Kim bulduysa güler yüz, sabah akþam sevine,

Yemiyorsa hiç cepten, bizde þair demezler.

Paylaþmaktan bi haber, ego tavan yaptýysa,

Yine böyle olsa da, yýldýzlarý kaptýysa,

El vermekten aczedip, el almaya taptýysa,

Bozuk ise meþrepten, bizde þair demezler.

Nokta kadar çýkara, virgül gibi eðilse,

Söylediði sözlerin, ardýn sýra daðýlsa,

En güzel kelamlarý, sermayesi deðilse,

Cayýyorsa hasepten, bizde þair demezler.

Teknik duygu hak ola, iþ olsuna kýzmýþsa

Canlarý sýkýlýnca, cümleleri boþmuzsa,

Bir þeyleri art arda, öylesine yazmýþsa,

Ders almamýþ nedepten, bizde þair demezler.

Ýçinde yazdýklarý, eðer küfür kokarsa,

Can acýtýp yüreði, acýlarla yakarsa,

Ve dahi nasihate, kulaðýný týkarsa,

Yoksun ise edepten, bizde þair demezler.

Þair ki keskin zeka, okuyup geliþmezse,

Duygularla yürekten, kalemle buluþmazsa,

Ýlhamýn etkisiyle, þiire doluþmazsa,

Türlü türlü sebepten, bizde þair demezler.

Þeytanýn sofrasýndan, geliyorsa gýdasý,

Yabancýya zýlgýtla, koz verirse nidasý,

Hele ki memlekete, yoksa bir dem faydasý,

Diyorum  iþte hepten, bizde þair demezler.

Þair o ki doðruyu, mýzrak gibi germeli,

Þair o ki kalemle, yanlýþlarý sermeli,

Þair o ki kalbinin, menziline varmalý,

Büyüklense recepten, bizde þair demezler.

Adem ki daha talip, gideceði yol uzun,

Yürekleri kor olur, acý bal olur güzün,

Sevgi ile çaðlasýn, ümitvar olsun sözün,

Düzelmezse nesepten, bizde þair demezler.

Adem Efiloðlu