Ayrı düştük,
Bir daldan kopan iki yaprak gibi…
 
Savrulduk yelin önünde,
Bir o yana,
Bir bu yana…
Daha dün hâlbuki yan yana,
Bitmez tükenmez sandığımız saadetimizle,
Sözümona sonsuz birlikteliğimizle,
Yani bizim olan her bir şey ile işte,
Hayat olurduk birbirimize.
Zamanın kanlı pençesinde,
Sökülüp alındı avuçlarımızdan,
Biz dediğimiz ne varsa işte.
 
Bir düştü belki yaşadıklarımız,
Var olmayan zamanlar,
Artık var olmayan anılar,
Öylesine söylenmiş bir yalan gibi,
Bir güne ömrüm diyen kelebek gibi,
Hırçın okyanusun beyaz köpükleri gibi,
Bir varmış, bir yokmuş gibi,
Bizim gibi…