Nicedir yalnızlığı, kemiriyor rüyalar,
Talih miydin gelerek, yıktın duvarlarımı.
Ağıt tutmanın vakti, kızışıyor ayalar,
Vuruyorsun günbegün, öğrendin sırlarımı.
Ben bu sevda hatrına, gezmişim diyar diyar,
Heyhat hayalin bile, bana kalan yadigâr.
Dilimde tekrar eder, sensizliğin şarkısı,
Her akşam duvarımda, hasretin ritim tutar.
Kalbimde şerha şerha, özleminin baskısı,
İyi ki rüyalar var, sabrıma sabır katar.
Dudaklarımdan geçer, adın ile rüzigâr,
Heyhat hayalin bile, bana kalan yadigâr.
Titriyor parmaklarım, geceleri üşürüm,
Uykularımı böler, yokluğunun korkusu.
Değişir insicamım, yabana dönüşürüm,
Şiirlerimde bile, vuslatının suskusu.
Mıh gibi çiviledim, kopamaz benden didar,
Heyhat hayalin bile, bana kalan yadigâr.
Rüyalar işte böyle, anlatılmaz karışık,
Ta Âdemden bu yana, gecenin şavkındayım.
Nefsimle kavgadayım, yüreğimle barışık.
Gidenler dönmeyecek, bunun da farkındayım.
Ayrılık acımasız, ayrılık nasıl gaddar.
Heyhat hayalin bile,
bana kalan yadigâr.
Âdem Efiloğlu