nasıl da şakacıydım,
bir görsen
durmadan kendimi kandırıyordum,
devrik cümlelerle
yeşil diyordum,
herkesin kırmızı dediği çaya
sokak çalgıcıları,
bizim olmayan bir şarkı çalıyordu
karşı kaldırımda
musiki canlıydı baya
beni bilemedim
hatta...
el çırpıp denedim canımı
silerken kalp çizdiğim,
buğulanmış camımı
rolüm uzun
repliğim kısaydı
son sayfanın en başında
sen bilirsin diyordum sadece
sustum sonra
kaldığımız yerden
helal etti huzur hakkımı
iki hece
üşüdü sonra ,
en güzel ağlayan kadınlar
sonra...
örttüm üstünü gizlice
sen ne yana gidersen git...ben ortada kalacağım
Demir Mutlugil
