benim yüreðim cývýl cývýl koþuþturan çocuklarla doluydu seninleyken. sen onlarýn gülüþüne kýydýn, çocukluklarýndaki 

güzel anýlarý öldürdün.

 Hayal kurmayý seven ben umutlarýmla beraber bu kez senide gömdüm bu kahverengi gözlere, o ahþap evde sevdiðim adamý deðil bu defa hayallerimin katilini aradým. arayýþýmýn her gününü bir uçurum kenarýnda soluklandýrdým. her bir gözyaþýma þahit bu taþlar ne kadar denizin dibini görseler de öfkemden. ne kadar çok istesem de pek bir þey deðiþtiremedim hayatýmda öfke ayný öfke, eksiklik ayný eksiklik ve kýrgýnlýk taze hala 

ve sen öfkeme raðmen hiç unutamayacaðým kadar ilksin hayatýmda .