Bembeyaz olmuþtu ortalýk,
Soðuk bir tipi esiyordu dýþarda,
Sessizdi köy.
Toprak bir evin, tek odasýnda yalnýz bir kadýn,
Ýlk doðumunun sancýlarýný kavrýyordu elleriyle,
Dudaklarýný ýsýrýyordu.
Erkeði çok uzaklarda baþka bir yerde,
Kulübesinde,
Bir cephaneliði bekliyordu,
Süngüsünün ucunda takýlý düþünceleri,
Çocuksu bir sevinçle, gel teskere diyordu, gel..

Tipi gene ayný tipiydi köyde,
Kadýn gene yalnýzdý,
Deðiþen, artan sancýlarýydý kadýnýn o saatlerde.
Uluyordu donuk donuk köyün köpeði,
Daha güçlü ýsýyordu dudaklarýný kadýn.
Erkeði çok uzaklarda, baþka bir yerde,
Gel teskere diyordu, gel.
Uzak tepelerde güneþ doðuyordu.
Oysa kadýna gelmiþti, bulmuþtu kadýný ecel.
Bilmiyordu...