Bem
beyaz olmuştu ortalık,
Soğuk bir tipi esiyordu dışarda,
Sessizdi köy.
Toprak bir evin, tek odasında yalnız bir
kadın,
İlk doğumunun sancılarını kavrıyordu elleriyle,
Dudaklarını ısırıyordu.
Erkeği çok uzaklarda b
aşka bir yerde,
Kulübesinde,
Bir cephaneliği bekliyordu,
Süngüsünün ucunda takılı düşünceleri,
Çocuksu bir sevinçle, gel teskere diyordu, gel..
Tipi gene aynı tipiydi köyde,
Kadın gene yalnızdı,
Değişen, artan sancılarıydı
kadının o saatlerde.
Uluyordu donuk donuk köyün köpeği,
Daha güçlü ısırıyordu dudaklarını
kadın.
Erkeği çok uzaklarda, b
aşka bir yerde,
Gel teskere diyordu, gel.
Uzak tepelerde
güneş doğuyordu.
Oysa
kadına gelmişti, bulmuştu
kadını ecel.
Bilmiyordu