Çok karanlýk olduðunu bilmene raðmen yinede zihinde baþ baþa kalmakta aslýnda bir çeþit cesarettir.
    Bir açýdan esaret olan bu cesareti çok deðil pek zaman maslesef koparýp alamazsýn istediðin gibi düþüncelerinin içinden. Yaþamak öylesine sadece biraz daha yaklaþmak için mutlaka olacak olana. Madem ki geldik bu Dünya'ya birazda yaþamak hakkýný bulmak kendimizde nasýl oluyorda yasak kýlýnmýþ oluyor. Bir an düþünmüyor deðil insan ya Havvayý bir yýlan gibi kývrýla kývrýla esir alan bu düþünceyse ya Havvada mademki cennetteyiz nasýl olurda yasak olur bir þeyle bu zaten sonumuz deðil mi demiþse. Ne yaparsanýz neresinden tutarsanýz elinizde kalan hastalýklý bir düþünceden baþka nedir ki bu. Belkide Ademi cennetten kovan þey ne yasaðýn kendisi nede Havvanýn aklýna girmesi belkide bir seçimdi özgür olabilme hali nasýlda basit geliyor insana iradenin o muhteþemliði. Her zamanki insan, elinde olaný hor kullanýp nasýlda aðzý açýk ve hayallerle bakýyor ütopyanýn derinlerine. Oysa ki bilmiyor kendine ait bir fikri. Varsayalým ki Cennete gittik. Ya elimizden alýnýrsa bizi insan kýlan hem dost hem de düþman olan ÝRADEMÝZ. Soruyorum ne anlamý kalýr ki içinden þaraplarýn þerbetlerin aktýðý nehirler altýndan yakuttan saraylar haz duymadýkça ve isteyemedikçe arzulayamadýkça ne anlamý kalýr ki güzel ve bol olanýn. Ve yine varsayalým ki elimizden alýnmadý irade ama kimi þerbet içerken kimi þarap içse ve yakutta oturan varken altýndan olanýnda bilincinde olsa nasýl karþý koyar ki insan içindeki o hasete ve kine ve olursa böyle ne anlamý kalýr Cennetin, zamanla kirletip benzetmez mi Dünyaya insan?