Emekliye Hediye
EMEKLİ’YE HEDİYE!
Emek n’oldu emek, emek!
Gocayınca öldü demek!
İstanbul’da bir semt vefa;
Boza, dürüm, ekmek, yemek!
Köye gitsin demiş biri
Kaldı mı ki köyde yeri
Yer dediğin yer insanı;
Emekliye mezar yeri!
Emekliler hangi köye
Gitsinler mi kadıköye
Mecalleri kaldı mı ki;
Anca gider bakırköye!
Emekliler devlete yük!
Bütçeye yükleri büyük!
Nasıl halletsek bu işi;
Adalette şakül kayık!
Toplu taşım beleş gezer
Boş fileler, çarşı pazar
Oh ne âlâ lüküs hayat;
Üstüne de şiir yazar!
Rastgele rast şarkımızdır
Şarkımız da farkımızdır
Güfteleri emekliden;
Elle dönen çarkımızdır!
Nasıl, dönüyor mu çarkın
Marketlerde var mı farkın
On bin yetiyor mu bari;
Bankada mı dolar markın!
Emeksiz olaydın keşke
Çalışırdın gelip aşka
Dizlerinde derman var mı;
Başkaydın eskiden başka!
Ah emekli, vah emekli
Çekeceksin âh emekli
Emeklerin boşa gitti;
Yandın ki eyvah emekli!
Hayat bir iğneli fıçı
Emeklinin büyük suçu
Çuvaldız işe yarar mı;
Karışık fıçının içi!
Sana verdim ben bu yılı
Nur içinde makam âlî
Al on bini mutlu yaşa;
Zaten günlerin sayılı!
Murat Kahraman Murâdî
27.01.2024/İst.
(
Emekliye Hediye başlıklı yazı
Murat Kahraman tarafından
25.03.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
