Ýstanbul’dayým.

Tüm açýk kapýlardan deniz giriyor içeri,

Kentin bütün duvarlarýnda

Ters esen rüzgarlarýn yýrttýðý mýsralar.

Islak ve üþüten bir senfoni..

Gecenin sigara molasýnda yürek,

Düþüncelerden bir kartopunda,

Öpücükleri siliyor eski bir resimden,

Ýçi ürpererek.

Uslanmayacak bu þehir,

Ve tinerci bir evlat gibi

Koynunda sakladýðý þiir.

Kýzýla boyanmýþ rahminde Ýstanbul’un,

Sevda; hükümsüz, çok eski,

ve unutulmuþ bir hikayedir...