Insan Zuhurzaman

Bir su bardagi belki,

Dert ile dermanlasacagi belirsiz belki son damla..

Yorulan gövdenin corak topraklari gibi takatsiz

Söylemeye mecalini konusacak ne haldesin boslugu kadar dünyadan dönüyorsa devran

Efkari bozuk , amma cildi düzgün olsun diyelere cevre yoldur artik

Durmaksizin öte taraflara giden

Agir ve bezgin katarlara icerden ve uzaktan

Hem kendisidir merama mahsus mecra, hem hickimsedir gören göz küllenen his..

Kapi üstünde unutulan kilit gibi

Oturulan yerde mümkünü tükendikce alisverislerde ancak gevseyen zuhur zemberek

Hic kimsesizlikle laflasmaya dahi..

Ve dahi uzanip icmeye su bardagindaki iyilik saglik güzelligi

Nasip o dur ki yasayarak degeri bilinen anlasilan ve yasatilan kiymettir

Nasip degildiyse dogmakla ölmek adar eksik

Gedik

Ziyan

Zararinaydi  cok katli carsilarda ve cokseritli yollarda can cekiserekten

 Insan zuhur ve zaman

 

Seyfi Karaca……..Nisan / 24

( Insan Zuhurzaman başlıklı yazı Yeldegirmeni tarafından 4.04.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu