Cahilliklerine yanıyorum insanların
Kuru otlarla alevlenen cilveli ateşini seyrediyorum
Acımasız gözüken ama her fırsatta gülümseyen
Simsiyah pis kokulu dumanı seyrediyorum
Üstüne bir de arsızca her an
Temazsız sarılışını özlüyorum gökyüzünün
Çok sık gülüyorum insanlara
Akıl verişlerini dinliyorum
Ne kadar heyecanlı ve korkusuzlar
Hak da veriyorum aslında onlara
Çünkü yorgun bıkkın ve çaresizler
Çok sık gülüyorum yine de
Bana aşkı anlatıyorlar, sevmeyi övüyorlar
Bendeki aşıklık isti'dâdını bilmeden
Geçmişi gözlerinin önünde yaşamama
Açık seçikliğine rağmen
Bana aşka dair hikaye yazıyorlar
Bu cahilliklerine yanıyorum insanların
Taşkınlığın zirvesindeyiz artık
Kırılacak cam bir tek evlerde kaldı
Baklagillerin arasında büyüyen kurtçuk bile
Dili olsa bize mutluluğu anlatacak
Türdaşlarımın utancını taşımak da bilhassa
Yaşamımda en unutulmaz an olacak
Yazarın
Önceki Yazısı