TÖVBEKÂR

Ben inançsýz bir insan deðilim, biliyorum;

Günahsýz doðdum ama günahkâr ölüyorum.

Cennet ya da Cehennem, affýna baðlý Tanrým;

Hükmüm verilene dek Araf’ da kalýyorum.

Safsatalý sözleri dinlemeye alýþtým,

Verdiðin akýl ile yol bulmaya çalýþtým.

Ýnsanlýk alemine ilk emrin “Oku” senin,

Okudukça öðrendim, doðrularý bölüþtüm.

Ne seni inkâr eden inançsýz ateistim,

Ne gönderdiðin dini yok sayan bir deistim.

Ne her þeye inanan zavallý bir cahilim,

Ne de yanlýþ bilgiler anlatan bir sofistim.

Sana þirk koþmak, haþa! Aklý olaný aþar

Erdemli insan olan emrine göre yaþar

Çocukken cehennemi anlattýlar hep bize

Ahret denince kalbim korkularýmla taþar

Biliyorum ki sana bir hayli çoktur borcum;

Sana olan borç kadar kuluna yoktur borcum.

Yaptýðým hata için “Tövbe Allah’ým tövbe!”

Yüreðimi acýtan çatallý oktur borcum.

Coþari der ki ömrün sonbaharýna vardým,

Ne bu yalan dünyayla ne de yaþamla derdim.

Kadir Gecesi’ndeyiz, sunduðun her nimete

Þükrederek ilahi mutluluklara erdim.

05.04.2024/Samsun

Ýbrahim COÞAR