Emekli olunca derdim ;
Denizde bir evim ,
Denizi bırak .
Yemeğe kattığımız tuzuyla avunur olduk denizin.
Balıkları yüzdürürdüm .
Emekli adamın işine .
Kumları asfaltlardım ,
Yorgun gelen dalgaları karşılardım gün boyu .
Rüzgar savurur duygularımı ,
Alıp götürür karşı dağlara .
Bir türkü ,şarkı yerine göre .
Kimselere anlatamam derdimi .
Kurtarmak isterdim her akşam ,
Denizde boğulan
güneşi .
Şaşırırdım tekrar doğuşuna ,
Çocukluğumda filimlerde ölen artistler gibi .
Ayın vurursa ışığı denize ,
Binbir parçaya bölünür duygularım .
Karanlık korkutur denizin.
Dalıp uyandırmak isterdim balıkları...
