Online Üye
Online Ziyaretçi
Ben seni sensiz yaşamayı öğrendim.
Her Sabah uyandığımda,
Sen varmışsın gibi hayatımda
İki kişilik hazırlıyorum kahvaltımı.
Seninle sohbet ederek
Yudumluyorum çayımı.
Konuşuyoruz ordan….burdan….
Aslında ben konuşuyorum sadece.
Seni ilk gördüğüm gün,
Neler hissettiğimi anlatıyorum,
Tebessümle seyrediyorsun beni.
Hiç konuşmadan sadece bakıyorsun.
Deniz mavisi gözlerinde kayboluyorum.
Sonra sesini duyuyorum.
Usulca seni seviyorum diyorsun.
Öyle sahi ki kokunu hissediyorum
Bahar çiçekleri gib kokuyorsun
Yokluğunda bile seninle yaşıyorum ben
Ayak izlerini bırakıyorum adımlarımda
Dokunuşların var evimizin her yanında.
Bazen dağınık bırakıyorum dolabımı
Eşyalarını saçıyorum her yana.
Aslında duzenliyim dir biliyorsun.
Kızmanı bekliyorum,bana bağırmanı.
Öfkeyle de olsa sesini duymak istiyorum.
Sesin yankılansın evimizin duvarlarında.
Deli diyorlar bana halime gülüyorlar aldırmıyorum.
Onlar görmüyorlar ama ben hâla,
Seninle yaşıyorum
Hiç gitmedin ki benden .
Kızma bana diğer yarım
Kızma bana bahar kokulu yârim
Bilmiyorum sana hiç gelmiyorum.
Toprağını sulamıyorum.
Rengarenk çiçeklerle süslenmiyorum evini.
Eğer gelirsem,
Kabullenmiş olurum benden gittiğini.
Ben sensizliği bile seninle paylaşıyorum
Hep benimleymiş gibi.
Ruh-u revanım
Ömrüm, hasret kokan yarim
İlk günki aşkla ve heyecanla
Seni hâlâ çok seviyorum.
Meryem Keskin