SEVDİĞİM 14
Gözlerime astım da aşkından urun urun,
Dağ gibi ateşlerde, yanmadım mı Sevdiğim.
Alnımın ortasında, çizgi gibi onurun,
Santim santim üstüne, banmadım mı Sevdiğim.
Ay bile kıskanırken, sana olan aşkımı,
Kim talan edebilir, söyle gönül köşkümü,
Hiç kimse bozamazken, dilimdeki meşkimi,
İsmindeki manaya, inmedim mi Sevdiğim.
Ülfetinin içinde, kalbimde izin kaldı,
Hayat dediğin zillet, sensizliğe hamaldı,
O tutkulu sözlerin, beni esirin aldı,
Seni ömür pusulam, sanmadım mı Sevdiğim.
Diline doladığın, her şeyde ayan beyan,
Şüphen asla olmasın, bu yürek sana şayan,
Her sözün içindesin, ismin dilimde nihan,
Söylediğin sözlere, kanmadım mı Sevdiğim.
Notalarla dokudum, seni aşk bestesine,
Büyük harfle yazdırdım, âşıklar listesine,
İçinde kaybolduğum, acının destesine,
Ruhumun acısıyla, konmadım mı Sevdiğim.
Esirinim hasreti, urun urun solurken,
Hüsrana düşen yanım, hep özlemin olurken,
Seneler aşırsak da yine ayrı kalırken,
Zikir gibi adını, anmadım mı Sevdiğim.
Erimek istiyorum, gözlerinin deminden,
Korusun Allah bizi, kem gözün eleminden,
İçinden firak geçen, o en büyük yeminden,
Sığınıp köşelere, sinmedim mi Sevdiğim.
Mürekkebin ucundan, adını damıtırken,
Yokluğun kederiyle, her yeri dağıtırken,
Zamanın girdabında, özlemi öğütürken,
Açtığın gül sinende, sönmedim mi Sevdiğim.
Resmeder kalbi Âdem, yolu izi sanadır,
Her şeyin karşısında, o aşkından yanadır,
Sır tuttuğu tek gaye, o en büyük an’adır,
Bekliyorken kapında, donmadım mı Sevdiğim.
Âdem EFİLOĞLU