Online Üye
Online Ziyaretçi
Kapıyı kapattım
Ardından kaçacak duygularım kaldı
Benimle baş başa
Elinden tuttum kalp ağrısının
Karşımda duran sandalyeye oturttum
Ben sormadan başladı anlatmaya
O anlattıkça odanın duvarları kabardı
Nemli boyalar dökülüp küflere karıştı
Susmasını beklemek faydasızdı
Sandalyem büyürken ben küçüldüm
Bir ara sustu acıdı halime
Dışarıdan gelen bağırtıyla yerinden kalktı
Artık ona ulaşmam imkânsızdı
El arabasını zorlayan eskiciyi durdurdum
Büyük sandalyeyi ona verip yenisine kuruldum
İzledim geçen saatleri
Bekledim günleri geceleri
Yok böyle olmayacaktı
En iyisi kapıları açmaktı.