Bir uyku ki göz açýk zahire, batýna gönül kapalý 

Kendinden bihaber savrulur gider ölüm döþeðine 

Bir uyanýþ ki, göz kapanmýþ beden kemikten ayrýlmýþ 

Semalarda dolaþýr, mekan bilmez, zaman hissetmez...

Ömür dediðin baþlarken daha bitmeye koþar dörtnala 

Yaþam dediðin ölmeden ölür, olur , düþer sararan yapraklar

Bilir ama anlamaz, söyler ama duymaz, görür ama kördür 

Ölüm baþkasýna yakýþýr, hayat ise hep vardýr var olacak sanýr

Þu fani alem peþinden gittiðin gölge misali, yakalayazsýn 

Dön yüzünü koþ Güneþe ey cahil, býrak gölge peþinden gelsin

Sahi þu dakikalarýn saniyelerin derdi ne bizimle geçmek bilmez

Hâlbuki yýllar aylar ne de çabuk geçiyor bir an gibi farketmeden