KENDİ ÖZ YURDUMDA ELLER GİBİYİM

Nasıl anlatayım garip halimi,
Boz bulanık akan seller gibiyim,
Yâr vefasız çıktı büktü belimi,
Ilgıt ılgıt esen yeller gibiyim.

Hayat denen yolda boşa koşmuşum,
Beyhude yorulmuş boşa coşmuşum,
Meğer dilde sitem gözde yaşmışım,
Ziyan olup giden yıllar gibiyim.

Bülbül ötmez oldu gönül bağımda,
Viraneye döndüm gençlik çağımda,
Hicran mekan kurdu kalp otağımda,
Mevsimsiz sararan güller gibiyim.

Yıktım paraladım gönül bendimi,
Engin denizlere döktüm derdimi,
Bir sevda uğruna yaktım kendimi,
Şimdi susuz kalmış çöller gibiyim.

İşte dostlar ben her zaman böyleyim,
Öteyi ne sorun ne ben söyleyim,
Akıp gitti fani ömrüm neyleyim,
Hazan vurmuş kuru dallar gibiyim.

Dertlerim gülmekle açtı aramı,
Kimse yaşamasın böyle dramı,
Bekliyorum ölmek için sıramı,
Vurgun yemiş garip kullar gibiyim.

Özden'im  kalmadı diyecek sözüm,
Ne yapsam derdime olmadı çözüm,
Şu fani dünyada gülmedi yüzüm,
Kendi öz yurdumda eller gibiyim.

Murat ÖZDEN

( Kendi Öz Yurdumda Eller Gibiyim başlıklı yazı Çerkezoğlu tarafından 5/4/2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.