Biliyor”musun? 

Ben hep sensiz kalmaktan korktum,
Bu hayatta.
Anlamsýz yürüdüm sensiz bu yollarda.
Her adýmda uzaklaþtým sanki kendimden.
Ayaklarým koþmak isterken,
Yüreðime prangalar vuruldu.

Bazen bir yapraðýn uðultusu”da,

Duyuyorum,

Sessizce mýrýldandýðýn þarkýlarý.
Ve kahrolasý gülüþünü görüyorum,
Gözlerimi her kapattýðýmda.

Sessiz çýðlýklar atýyorum,
Kimsenin duymadýðý,
Kalabalýk yalnýzlýðým”da.
Ellerini arýyorum ellerini,
Hiç tutamayacak olsam”da.

Ey vefasýz yâr,
Býrakmak için tuttuðun ellerimle,
Uðurluyorum seni sonsuzluða.
Kahrolasý adýný fýsýldýyorum,
Kokunu benden çalan rüzgara.

Ben nasýl yavaþ yavaþ,
Tükeniyorsam yokluðun”da,
Sende her nefeste beni hatýrla unutma,

Kimin yanýnda nefes aldýðýn,
Umrunda deðil bundan sonra.
Bana ait hayaller olsun,
Yüreðinin saklý karanlýðýnda
Aldýðýn her nefeste beni hatýrla,
Hep hatýrla.