Ruhumdaki Çöl...
Ruhuma öz oldun, cana işledin;
Sen ve Ben karıştık, atamıyorum.
Bahçemde elmayı ilk sen dişledin,
Dalında kurudu, satamıyorum.
Mavi bir menekşe bazen hayâlin,
Rüyamın yegâne sahibi sensin.
Anbean laleye benziyor hâlin,
İçimde pervasız gezip, esensin.
Bazen bahar olur; renk renk açarsın,
Gecenin kasveti korkutur beni.
Birgün kışa döner, zulüm saçarsın,
Bilmem ki anlamak mümkün mü seni?
Gözler ışıl ışıl sevda denizi,
Yeşilden maviye renkler öpüşür.
Tavrında görünür Cennet'in izi,
O bahçede nice bülbül ötüşür.
Kadehe dokunsam, içinde meysin;
Gönlümde ateşsin, serabımda göl.
Hasret mi, vuslat mı; nasıl bir şeysin,
"Vahası aranan ruhumdaki çöl! .."
19.01.2014 Fatih-İST.
(ARŞİV)
Enver Özçağlayan
(
Ruhumdaki Çöl... başlıklı yazı
enver-ozcaglayan tarafından
12.05.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
