KAZIM ÖZTÜRK

ÖZTÜRKÇE

[email protected] 

[email protected]  

[email protected]

semazen.net        

DÜNDEN BUGÜNE NE KALDI?

Eskiden selamlaþmamýz, vedalaþmamýz, öfkelerimiz, þikâyetlerimiz… hep “dua” gibiydi.

Komþu komþuya; “”hu hu” derdi. “Hu” Allah demek.

Kýzdýðýmýz zikirdi; “Hasbünallah” derdik,  “La havle” çekerdik, “Allah derdini alsýn”, “Allah iyiliðini versin” veya “Ya sabýr”…çekilirdi. Oturmamýz, kalkmamýz bile bir anlam taþýrdý. Hülasa hayatýmýzýn her noktasý, her virgülü hak ve hayýrdý.   

Karþýlaþtýðýmýz zaman, “Selam” verir, uðurlarken; “Allah’a emanet ol” temennisinde bulunurduk.

Misafir geldiði zaman; “hoþ geldiniz, sefalar getirdiniz”… diye güzel temennilerde bulunulur, misafire ikramý eksik etmezdik. Evde aðýrlamak büyük bir þerefti. 

Þimdi; “çak beþlik”, bir þeye hayret edince; “oha”, “vav”, “Çüþ”, “ha ayý a”, “öküz oðlu öküz”, “Eþþekoðlu eþþek”… deniyor. Ýþimiz olmazsa veya ters gitse, “Kahretsin”…gibi akla, mantýða, adap ve erkana sýðmayan sözler telaffuz ediliyor!   

……………………..

Þimdi ne mi oldu? Berberlerin adý; “Kuaför”, otelin adý; “Hotel”, Bakkalýn adý; “market”, Tezgahtarýn adý; “Satýþ temsilcisi”, lokantalar yerini Fasfood’lara býraktý. Tüm güzelliklerimiz kaybedildi.

 Hasret!

 Gözümü kapatýp hayaller kurdum,

Geçmiþle bugünü düþündüm durdum

Komþuluk aradým bilene sordum,

Ýlgisiz oluþlar içimde hasret!

Kerpiçten evlerin temiz havasý,

Etrafa yayýlýr gül rayihasý,

Topraðýn kokusu derdin devasý,

Rengârenk çiçekler içimde hasret!

Ne'yleyim kat be kat beton daðýný

Gazele dönüþen üzüm baðýný,

Sevgiyi bitiren nefret aðýný,

Çözemeyen canlar içimde hasret!

Sabýrla verilen ak emeðini,

Birlikte yenilen dost yemeðini,

Ýmanla örülen hak yumaðýný,

Saramayan kollar içimde hasret!

 Hep Yaþ Dökeriz!

 Terazi bozuldu, ibreler kaydý,

Samimiyet hasta, hep yaþ dökeriz,

Dünyamýz kirlendi, hissizce koydu,

Ýnsanlýk iflasta, hep yaþ dökeriz!

Gönüllerde tipi,  sanki kýþ gibi,

Ruhlarda tufan var, bir akýþ gibi,

Elveda söyleyen bir bakýþ gibi,

Sevgiler arasta, hep yaþ dökeriz!

Makamla mansýpla savruluyoruz,

Riyakâr tiplerden yoruluyoruz,

Muhabbetsizlikten kavruluyoruz,

Beþeriyet yasta, hep yaþ dökeriz!

Ýlimden habersiz cahil bireyler,

Ýhsan þuurunu bilmez ki Beyler(!),

Duygular felç oldu ruhsuz her þeyler,