Online Üye
Online Ziyaretçi
Ay düşmekte düşmekte düşmekte
Yıldızları alarak yedeğine
Gizli bir el açınca pencereyi
Uzatmakta oradan en büyük şeyi
Annem ve ben bir bütündük sonsuz göklerde
Sonsuzluklarda yaşadık ve olduk göklerde
Ve bir gün baktık ki düşmansız derin bir boşluğu
Sürüklerken ardında perde perde
Korkulu rüyalarda sığındığım aydınlık
Annemdi ışıl ışıldı her yer onunla
Neler neler geçti kim bilir
Ruhumla ruhu arasında
Issız gecelerimin aydınlık göğü
Sendin ey Annem ruhumun penceresi
Benliğimi okşardı o müşfik sesi
Sendin ve sendin ey Annem ben o ruhun parçası