Gülmeyi yakistirmak
Mutenaya …
Aksak ritimli sarkaclar sarnicinin heybesinden,
Testi kirilinca canaklari oyun cocuklugunun serveti cevheridir bilene
Eski ilahlar cünkü, kirik dökük mermer camur yiginiydi
Zihin boslugundaki karanlik deliklere ve oyuklara süprülmüs
Gecmisinden kacar gibi kin tohumlarini serpe döke
 ve öfke birikimli hincini kendine bagli daha zayif buldugundan cikarmaya
 Acik gözleyip gedik kollayan
Kancalardan kurtulamayanlarin can vererek sönmüs bir hayata pes etmis azap
Uzun süreli göclerle sürüklenerek
Yaranamadigi ve yakismadigi herkes herkesin kutusunda kus kafesi
Gargara sofrasi kuruyor sanki gözyasinin kezzap kavuran tuzuyla
Ve cingirakli yilan sesiyle
Ve  bu yüzden gülümsemeyi kendine yakistirmak…
Dünya cehresinde esen tanyelleri tebessümüne insanca yakismak…
Bozup dagitmadan cakir dikenlerine günün seyrini ve topragin harmanini
Üzüm üzüm salkimlanan tanelerle, sehrin önünde dagmis
Sehrin kenarinda elektirik direkli asvalt yol
Sehrin arkasinda gelinciklere ve bugdaylara uzanip giden tiril tiril bozkir
Günbehrilerden büyülü gizemin kayip  pusulasini calar cagirirmis
Günese burdan en yakin sularla bulanmis boyanmis kugulu dansa
Her duvar saatinde dünyanin agirligini aska kuran zemberek
Kolaj yetimi, dilde sevda, gönülde yar,  güzidelerde eytam
Greydersiz gardiyansiz
Ciceklerden koparilmis  gülümsemeyi nazli bir kiz gibi kendinde büyüterek
Sair degilsen bilemezsinki zaten, nerden nasil ne vakit iki yoldan birine
Cöpün hep kisasini cekerek
Hayat cekmecesindeki bütün yoksul sermayeli yekpare ömrünü
Ask ugruna cirpinan tek celseden
Tutkuyla baglanmis bir kadinin sonsuzlugu icinde avutup susturacagini
Aska sevgili degilsen
Mutlandiran SIRRI kendinde bulup bilemezsin ki zaten
 
Seyfi Karaca………..Mayis / 24