Dede Mehmet Hilmi, Salim Paþa tarafýndan Necip Efendi’den alýnarak Ýstanbul’a getirilir.Bu Salim Paþa ilerde nazýr(bakan) olacaktýr.

Onu biz küçük yaþlarda ünlü konakta afacanlýklarýyla çevresini bunaltýrken görüyoruz.
Dede bu zeki çocuða bir çare bulur. Konaðýn kütüphanesi ‘’Al oku bu kitaplarý’’.Çocuk uçsuz bucaksýz merakýna bir mecra bulmuþtur.

Onu kitapla baþ baþa uykusuz sabahlarken görüyoruz.Konak ahalisi korku içinde.Kaybolan çocuðu arýyorlar.Onu kitaplarýn içinde kaybolmuþ buluyorlar.

12 yaþlarýnda anne hasta çocuk onun ziyaretinde Anne çocuða seslenir; ‘’senin þair olmaný isterdim’’. ‘’Ve oldum’’. Bu onun ifadesi.

Ýlk önce aruz denemeleri Ve sonra hece.
Ýþte o coþkun ýrmak mecrasýný buldu.

18 yaþlarýnda onu bir dergi yazýhanesinde görüyoruz. Yakup Kadri Karaosmanoðlu bir dergi yönetmeni. Onunla görüþmek isteyen delikanlý masanýn üzerine bir defter atar. Ve der’’ iþte bunlar benim þiirlerim’’ öylece çýkýp gider.
Ertesi gün dergi kapaðýnda bir manþet’’ Ýþte Türk Þiirinin Bodleri Necip Fazýl Kýsakürek’’. Ve daha sonra övgüler sýralanýr:’’ Bir mýsraý bir millete þeref vermeye yetecek büyük þair’’. Ahmet Haþim genç adama þöyle söyler.’’ Çocuk bu sesi nerden buldun’’? . Ahmet Hamdi Tanpýnar Kop daðýndaki dükkanda metaýna müþteri beklerken görür þairi.
Bir askeri lisede öðrenci Nazým da ayný lisede. Ýki þairin þiirleri elden ele dolaþmaktadýr.

Onu felsefe tahsili için gittiði fen edebiyat fakültesinde görüyoruz. Askeri okulu býrakmýþtýr. Bu okulda hocalarýný etkileyecek kadar ileri gider. Mustafa Sekip Tunç onun hoca-talebesi.
Onu Avrupa’ya giden öðrenciler arasýnda görüyoruz. Vapur içinde baþýndaki fesi denize fýrlatýyor. Demek henüz dava ve iddiasýnýn ilk ýþýklarý yanmamýþtýr.

Paris Onun gündüzünü görmediði kent. Çünkü sabahlara kadar kumar oynayacaktýr. Kumar onda bir illettir. O bu illeti kendinden kurtulmanýn nefsini yok etmenin bir aracý sayacaktýr. Kötüyü kötüyle yok etme.Tasavvufta fena ve beka sýrrý.O daha sonra bu hastalýðý bu þekilde yorumlayacaktýr.

Beþ parasýz ülkeye dönen öðrenci.Kýsa zamanda iþini bulur. Gazetecilik ve ardýndan yazarlýk.Ýþte onun macerasý.
Ve nihayet dergicilik. Dergi onun hayatýnda büyük bir yer tutar. Ýlk dergi aðaç. Bir yýl 12 sayý ve sonra büyük doðu. Ayný zamanda üniversitede oca ama büyük doðu öyle bir dergidir ki ya hocalýk ya dergilik denince o dergiciliði seçmiþtir.

Devrin siyasileriyle yollarý kesiþir. Bayar, Menderes, Demirel,Erbakan,Türkeþ ve en son Özal. Bu son siyasi ile iliþkisinin ne derecede olduðunu bilmiyoruz.Ancak onu þairin cenaze merasiminde görüyoruz.

Aðaç dergisi Bayar’ýn vasýtasýyla bir yýllýk resmi reklam bedeli ile çýkar. Recep Peker görüþtüðü ama teslim olmadýðý muhaliflerden. Menderes hep ümidini koruduðu ama istediði sonucu alamadýðý biri Onu seviyor ona inanýyor uyarýyor ve beceriksizliðini yüzüne vuruyor.Ve bir kitap ihtiyacý yazýyor.’’Benim Gözümde Menderes’’

Ahmet Kemal
Kayýt Tarihi : 30.5.2013