Deliydi Dilimi Yaran Bal
Başınızı omzuma yaslayabilirsiniz,
Diye sesleniyordu kıyı ağaçları
Deniz aynıydı
Masa aynı
Hay aksiler sıradan
Sıfırları silinmiş,
Son bozukluğumu attım suya
Büsbütündüm…
Burnunu koluna silen,
Balıkçı leğeninde
Yeni tutulmuş nutkum vardı,
Derinini özleyen
Sırılsıklamdı…
Yağmurlu bir sokakla kaçıyordu,
Kayıp bir şemsiye
Gece de uykum kaçmıştı
Kaçan kaçanaydı
Boğazıma yapışmış denizi çimdikliyordum,
Köpürüyordu…
Ölü doğmuş kumrular,
Uçmayı öğrenirken
Koşarak gidiyordu,
İpini çektiğim dün
Karaya vuruyordu,
Canlı bir hikaye,
Elinde vesikalık yüz
Çin gülüydü
Diken ucu
Kan taşı
Kıyım, köşemin canı yanıyordu
Kumral bir yalnızlık seçmiştim,
İşporta tezgahından
Berelenmiş bir kakül
İki köprücük kemiği,
Yakaları bağlayan
Döpiyesli bir falcı falıma baktı
Uzunmuş ömrüm
Üç kere sevindim…
Evet… Evet
Yüzümü gözümü denize verdim sonra
Nedenini hatırlamıyorum
Gözümün birini güneş aldı
Yaşlandım…
Diğer gözüm aktı sessiz
Aklının ucundan düştüm sonra,
Varmış gibi yapan kadınların
Ne eksik
Ne fazla
Kendimi geriye aldım bedelsiz
Demir Mutlugil
(
Deliydi Dilimi Yaran Bal başlıklı yazı
DemirMUTLUGİL tarafından
1.06.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
