HELEN

Her bebek gibiydi; ağlıyor, gülüyor
Bülbüllerin ve serçelerin sesiyle uyuyordu
İlkbahar, meyveler ve güllerle bir yaz
Kırmızı ve altın renklerini alıp giden son' bahar

Hediyeleriyle gelen coşkulu mevsimler
Mutlu, canlı bir çocuğa şahitlik ettiler
Ayaklarına serilen tüm heyecanlar
Eşsiz güzellikler ve büyülü kokular çabucak geçti..

Şubatta hastalandı, doktor çare yok dese de
Ateş bir sabah vücudunu terketti
Ailesi bu sürprizle sevince boğulurken
Artık o sağır ve kör bir kızdı

Çalılardan taş duvarlara
Parmaklarının ucunu sürerek
Evlerini ve çiçekleri anlamaya çalışırken
Ailesi ona dünyayı keşfetme fırsatı verdi

Çocukken zihnine tutunup kalmış
Tek anahtar "su" sözcüğünü
Pompayı açıp ıslanmış ellerine yazan
Bayan Sullivan'dan başkası değildi

Engelsizlerden fazla görüyor duyuyordu
Onunla konuşunca içindeki kulağa
Aklının inci gibi parlayan gözlerine
Size verdiği karşılıklara imrenirdiniz

Dinlerken yüzündeki anlamışlık
Seslerle Bayan Sullivan'ın kulağına
Oradan da onun ellerine ve
Onaylayan gülümsemesine sevgiyle ilişirdi

Bisiklet ve kano binip, beş dil öğrenen
Santranç zekasını azmin üzerine çıkartıp
Yüksek öğrenimini tamamlayan örnek insana
Engelli demek tarihin en büyük gafleti olurdu

Bizim düşlerimizi gerçekleştirmeye
Ne tür mazeretimiz ve engelimiz var?
Dünyada birçok kişiye ilham kaynağı olan kadın
"Yaşama sarılmak için ne bekliyorsunuz?" diyor  

                           Mavi Yıldırım