“Gözlerim açýk mýydý, kapalý mý? Neden etraf bu kadar karanlýktý?” Ellerimi gözlerimin açýklýðýndan emin olmak için gözlerime dokundurdum, gözlerim açýktý . Peki etraf neden bu kadar zifiri karanlýktý. Adým attým öne doðru ve kollarýmý uzatýp ‘etrafta bir þeyler var mý?’ diye önümü arkamý kollarým ve ellerimle bir yere çarpmasýný umarak öne iki adým daha attým. Hiç bir þey yoktu. Ve ben ter içindeydim neden bu kadar terlemiþtim. Artýk bilinçsizce bir yere çarpma umuduyla koþmaya baþladým. Yavaþ yavaþ karanlýðýn azaldýðýný ve gözlerimin artýk bir þeyleri seçebildiðini anlayýnca durdum. Bir koridorun baþýna varmýþtým ve arkamdaki karanlýða dönüp baktýðýmda ise karanlýðýn yavaþ yavaþ aydýnlandýðýný ve güzel renkli vazolar çiçekler tablolarla dolu olduðunu gördüm . Garip bir ürperti tüm vücudumu kaplamýþtý. Koridor karanlýk ve esrarengiz duruyordu ilerleyip ilerlememek arasýnda kalmýþtým. Bir adým öne doðru attýðým anda koridor aydýnlanmaya baþlamýþtý bir adým daha attým. Gittikçe koridor aydýnlanýyor sanki adýmlarým etrafa ýþýk saçýyordu. Bu sefer tüm korkumu yenerek ve özgüvenimle adým attýðýmda âdeta koridor güzel çiçeklerle süsleniyordu. Ýçimi tarifi zor bir sevinç kaplamýþtý .koridorda koþuyordum Ben koþtukça koridor geniþleyip bir bahçeye dönüþtü. Güllerin, sümbüllerin, menekþelerin hatta daha önce görmediðim milyonlarca çiçeklerle ; rengârenk papaðanlar bembeyaz güvercinler ve daha sayamayacaðým bir çok kuþlarla doluydu... Etrafýmda dönüp durdum hiç bu kadar güzel bir yer görmemiþtim ilerledikçe daha da güzelleþiyordu arkama dönüp baktým gerimde kalan güzellikler de hayrandým. Dönüp o tarafa gitmek istedim ama geriye adým atmaya kalktýðýmda önümde gizli bir bariyer gitmemi engelliyordu. Bir an üzülmüþtüm oraya gidemediðim için umutsuzluða kapýlmýþtým. Baþýmý öne doðru çevirip umutsuz bir vaziyette, bir çiçeðe dokunmuþtum. Çiçeðin elimde solmaya baþladýðýný görünce içimi korku kaplamýþtý. Ýleri doðru baktým çiçekler solup sararýyor ve kuþlar uçup kaçýþýyorlardý. Artýk ilerlemek adým atmak istemiyordum. Bir fýsýltý duydum kalk ilerle, dedi. Kalktým adým atmaya baþladým ve etraf tekrar o güzelliklere büründü. Sonra bir el dokundu omuza, irkildim. Meðer bir rüyaymýþ bu... Anlam veremedim rüyaya sonra anladým koridor akýp giden zamanmýþ umutla ve gayretle attýðýn her adým etrafýný güzelleþtirirmiþ. Dönüp geçmiþin hatýralarýnda yaþamaya kalkmak zaman kaybý olmakla birlikte baþka güzellikleride yok edermiþ. Bu yüzden ileri devam edip bir güzelliðe bir güzellik daha eklemek gerekirmiþ...