Online Üye
Online Ziyaretçi
Karışmam lazım insan içine
Alışmam lazım bu unuttuğum duygulara
Herkes her gün hissedip yitirmişken ben kalbime sığdıramıyorum
Olmaz böyle
Bir de nasıl alışır ki insan bu kadar çabuk
Sanki yıllarını geçirmiş gibi birlikte
Nasıl bağlanır bu kadar sıkıca ve örer geleceği bir çırpıda
Değersizliğin değer görmemenin bir sonucuydu işte bu halim
Bildiklerini bile söyleyememe
Gülümse
Geçer belki
Hangisi geçti ki
Olsun yine de gülümde
Kimse bilmesin anlamasın ne kadar kavrulduğunu içinin
Saf sansınlar seni değil misin sanki
Neden sansınlar niye önemli benim hakkımdaki düşünceleri
Kim ki onlar
Ne düşünürlerse düşünsünler
Ağlasam önlerinde neyim eksilir
Haykırsam tüm hissettiklerimi ve akıtsam zehrimi
Ne yapabilirler
Ben rahatlarım ama belki
Belki
Kim bilir?
Hiç kimse
Ben bile
Olmaz çünkü
Yapamazsın sen
Korkaksın
En büyük düşmanın kendinsin ulan
Kim kurtarabilir seni senden
Düştüğün kuyulara attıkları ipleri kesersin sen
Hele bir çıkmak istesen ipe ne hacet
Tırmanırsın çıplak elle
Ama sen unutsunlar istiyorsun seni
Kapatsınlar bu kuyunun üstünü
Öleyim içinde diye düşünüyorsun...
UMUR MEDET
Yazarın
Önceki Yazısı