Karışmam lazım insan içine  

Alışmam lazım bu unuttuğum duygulara 

Herkes her gün hissedip yitirmişken ben kalbime sığdıramıyorum 

Olmaz böyle  

Bir de nasıl alışır ki insan bu kadar çabuk 

Sanki yıllarını geçirmiş gibi birlikte  

Nasıl bağlanır bu kadar sıkıca ve örer geleceği bir çırpıda 

Değersizliğin değer görmemenin bir sonucuydu işte bu halim 

Bildiklerini bile söyleyememe  

Gülümse  

Geçer belki 

Hangisi geçti ki 

Olsun yine de gülümde 

Kimse bilmesin anlamasın ne kadar kavrulduğunu içinin 

Saf sansınlar seni değil misin sanki 

Neden sansınlar niye önemli benim hakkımdaki düşünceleri 

Kim ki onlar  

Ne düşünürlerse düşünsünler 

Ağlasam önlerinde neyim eksilir 

Haykırsam tüm hissettiklerimi ve akıtsam zehrimi  

Ne yapabilirler 

Ben rahatlarım ama belki 

Belki 

Kim bilir? 

Hiç kimse 

Ben bile 

Olmaz çünkü 

Yapamazsın sen  

Korkaksın 

En büyük düşmanın kendinsin ulan 

Kim kurtarabilir seni senden  

Düştüğün kuyulara attıkları ipleri kesersin sen  

Hele bir çıkmak istesen ipe ne hacet 

Tırmanırsın çıplak elle