M. NÝHAT MALKOÇ

            Bazý yazarlarla yüz yüze görüþmüþlüðümüz olmasa da kitaplarýndan dolayý dost veya düþman belleriz onlarý… Duygu ve düþüncelerimize hitap ediyorlarsa, bizi anlatýyorlarsa, hissiyatýmýza tercüman oluyorlarsa en iyi dostlarýmýz arasýna girerler. Þayet benimsediðimiz deðerlerin aleyhinde kalem oynatmýþlarsa onlara karþý soðuk dururuz, hatta düþman kesiliriz. Benim de dost bellediðim, sevdiðim yazar dostlarým vardýr. Fakat fikrini benimsemediðim kalem sahipleri de yok deðil. Lakin yazdýklarýna katýlmasam da düþmanlýk da duymam kendilerine. Zira herkes inandýðýný terennüm eder. Herkes hesabýný yalnýzca Allah’a verir.

            Sevdiðim, saydýðým, keyifle okuduðum, dost bildiðim, yazdýklarýndan zevk aldýðým, özü sözü doðru adamlardan biriydi Nusret Özcan. Özcan, 22 Haziran 2007 itibariyle aramýzdan ayrýldý. 49 yaþýnda saçý sakalý aðaran bu Hak ve hakikat dostu, gazeteciliði ve yazarlýðý meslek olarak seçmiþti. 25 yýldan beri bu sevdiði iþle uðraþýyor, rýzkýný bu meslekten temin ediyordu. Uzun zamandan beri Yeni Þafak gazetesinde editörlük yapýyordu. 1958 yýlýnda Eyüp'te doðan Özcan, iki kere kalp krizi atlatmýþ, saðlýk sorunlarýna raðmen gazetedeki görevine geri dönmüþtü. Çünkü üç erkek evlat ve bir eþ ondan ekmek bekliyordu. Öyle olmasa da o, yaptýðý iþi aþk derecesinde seviyordu. Boþ kalmak, baþkalarýna el açmak ona göre iþler deðildi. Onurluydu, gururluydu, gayretliydi, fakat tamahkâr deðildi.

            Üstat Necip Fazýl’ý çok severdi rahmetli Nusret Özcan… Onun fikirleri üzerine bina etmiþti karakterini… Çile’den süzülen nurlarla hayatýna ýþýk ve renk katmýþtý. O, Eyüp Sultan’da doðup büyüyen ve o manevi atmosferde ruhunu þekillendiren mütedeyyin bir insandý. Necip Fazýl’ýn Eyüp Sultan’daki kabri ona ayrý bir heyecan verirdi. Necip Fazýl’ýn maneviyatýyla iç içe sayardý kendini… 22 Haziran 2007 Cuma gününde son nefesini veren 49 yaþýndaki bu yirmi birinci yüzyýl alpereni, çok sevdiði ve fikirlerinden beslendiði Necip Fazýl’la ayný kabristanda ebedi uykusuna dalmýþtý. Belki Cennette komþu olacaklar, kim bilir?

            Nusret Özcan; Marmara Üniversitesi Türk Dili ve Edebiyatý mezunuydu. Mimar Sinan Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Sanat Görüntüleri ve Ýlahiyat Bölümü eðitimi de almýþtý. Çeþitli gazetelerde köþe yazarlýðý, idarecilik ve editörlük görevlerinde bulunmuþtu. Edebi çalýþmalarýný Ýzlenim, Kayýtlar, Kafdaðý gibi dergilerde okuyucularla buluþturmuþtu. Bizim Mahalle, Sokak Sesleri, Leyla ve Mecnun, Beþir Ayvazoðlu Kitabý, Kar Kelebekleri ve Kemal Aykut’la birlikte hazýrladýklarý Mustafa Kutlu Kitabý adýnda altý tane eseri bulunuyordu. Onun Beþir Ayvazoðlu ve Mustafa Kutlu için hususi kitaplar hazýrlanmasýna öncülük etmesi yazar dayanýþmasýna ve dostluðuna iyi bir örnektir; bu ayrýca bir vefa tablosudur.

            Nusret Özcan týpký Yahya Kemal gibi bir Ýstanbul sevdalýsýydý. Doðduðu ve doyduðu Ýstanbul’dan çýkmayý, baþka þehirlerde yaþamayý hiç düþünmedi. Ýçindeki Ýstanbul aþký hiç sönmedi, küllenmedi. “Ben Ýstanbul’la zehirliyim, mecbur kalmadýkça sur dýþýna bile çýkmýyorum.” diyecek kadar Ýstanbul’a baðlýydý. Ölümünde de bu þehirden ayrýlmadý. O þimdi Eyüp Sultan Kabristaný’nda Ýstanbul düþleri görmeye devam ediyor. Yerin Cennet olsun dost insan… Onun Ýstanbul’la ilgili þu ifadeleri, sevgisinin ölçüsünü ortaya koyuyor sanýrým:

“Ýstanbul, tarifi kolay kolay yapýlamayacak bir þehir. Efsunlu, hýrçýn, cazibeli, netameli, belalý, cezbedici... Bu sýfatlarý daha da çoðaltabilirsiniz. Diðer þehirlerde olmayan birçok þey var onda... Hadis-i Þerif’e mazhar oluþuna baðlýyorum ben bunu. Payitaht oluþuna... Osmanlý’nýn en büyük mührü oluþuna ve tabii konumuna... Boðazý, Haliç’i, tarihi ve arý oðulu gibi sürekli hareketli oluþuna... Ýstanbul’un düzensiz oluþundan bahsedenler bence haksýzlýk ediyor... Zira o keþmekeþ ve karmaþa gibi görünen þey hareketin, dinamizmin olduðunu gösteriyor. Ayrýca düzenlilik her zaman iyi bir þey mi ki? Ramazan her sene ayný günlere gelmiyor, vakit namazlarý, hac ayný zamanda eda edilmiyor. Düzenlilik, gerektiðinde iyidir. Siz tahini önce, pekmezi sonra yerseniz tahinli pekmez yemiþ olmazsýnýz. Ýkisinin bir arada oluþturduðu lezzet, kývamýnca birbiriyle karýþmasýyla ortaya çýkýyor.”