Ah gönlümün celladı!..
Kalbime mahcup oldum binlerce kere
İcra ettin üstüme haksızlığı,
hakkıyla!..
Kurtulamadım kendimden
Bedenim kafes, ruhum içinde mahkum
Ölüm kokuyor uzandığım sedir
Ellerim kumaşını dokuyor
Sancılarla yarışıyorum nefes
nefese
Sana anlatamam ay ışığını
Yıldızların parıltısını
Gölgenin güzel yanını
Veda ettim hepsine umutların adı
konmadan
Ah gönlümün celladı!..
Ömrümce eledim uykuları
Kâr kaldı yanıma yüz karası
geceler
Kırık penceremde yağmur sızıntısı,
Kulağımda eskiden kalma bir keman
tınısı var...
Kaç mezar kazılır bir ölümlük
ömre?
Kaç tabuta sığar bir beden?
Hangi toprağa gömülür ya da
ölmeden?
Ah gönlümün celladı!..
Özür dilerim seni sevdiğim için
şiirlerden...
_/' İbrahim Halil MANTIOĞLU '\_