Zihnimin
kırsalında filizlenen yabani fikirler;
Faydasız
diye kökünden söktüğümü sandığım,
Ancak
dört bir yandan kuşatıldığım
Ve
her defasında aldandığım.
Zihnimi
vahşice ele geçirmekteler şimdi,
Kararlı,
canice bir işgal ve oldukça yavaş,
Bunun
adı işgal, bunun adı savaş,
Aynı
anda iki taraftayım,
Hem
yanmışım,
Hem
de araftayım.
Kazanan
da ben olacağım kaybeden de,
Kazanana
da üzüleceğim kaybedene de,
Kan
revan içinde kalansa bu zihin harbinden,
Parça
parça yüreğim olacak derinden
Ve
yalnızca kalbim kalacak yeniden.
Çünkü
daha yeni başladı savaşı zihnimin,
Ruhum bir savaş alanı,
Umutlarım
ise katledilen neferlerim.
Herkes
uyurken tatlı rüyaların kollarında,
Ben
yaşamaya çalışıyordum bir başıma.
Zaferimi
paylaşmayın şimdi,
Yenilgime
üzülmeyin,
Siz
yoktunuz hiçbir zaman,
Ben
savaştım
Ve ben acıdım her daim.
Bu
sebepten;
Lütfen
defolur musunuz hayatımdan?
Şu
maskelerinizi de çıkarır mısınız, lütfen?
Bir
kere olsun beni düşüyormuş gibi yapmaz mısınız?
En
azından zehirlemiyorum ben sizleri,
Sizin
beni zehirlediğiniz kadar desem
Anlar mısınız?
Küfür
de etmiyorum artık kimseciklere,
Anladım,
benim savaşım kendimle,
Ama
bir kazanırsam bu savaşı
Ve
sağ da kalırsam bir başıma,
Bileceğim
ki bu tek başınalık miras bana…