Gönlümün Leylası...
Söz söyledi cânâ; ömre muadil,
Bundan böyle ölsem, yine gam yemem.
Tam kırk yıl bekledim, açılmadı dil,
Sabrımı denedi; "demedi", demem.
Sen Leylâ, ben Mecnun kaldık yıllarca,
Yılların hıncını aşk ile yendik.
Sevgin benliğime atınca kanca,
Çok seneler türlü türlü denendik.
Bazen çöller aştık, dağlar dolaştık,
Mesken seçtik ömre nice otağı.
Bazen halimize kendimiz şaştık,
Sanki yaşamıştık onlarca çağı.
Birgün hayallerin perdesi kalktı,
Karanlık mevsimler kendini yedi.
Şimşekler semâdan ruhuma aktı,
Gönlümün Leyla'sı "sevgilim..." dedi.
10.08.2017
Fatih-İST.
Enver Özçağlayan
(
Gönlümün Leylası... başlıklı yazı
enver-ozcaglayan tarafından
3.07.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
