Gecenin bir yarısı, aklıma geldin yine.
Bir kahve eşliğinde, sigara yaktım.
Resimleri, mektupları masaya döktüm.
Hasret ateşinde, kendimi yaktım.
Yağan yağmurun sesi yalnızlığın,
Melodisi gibi tırmalıyordu kulaklarımı.
Siyah beyaz resimlere hapsolmuş,
Bir geçmiş vardı masanın üzerinde.
Bir ara gözlerim sokağa kaydı.
Köşeden incecik bir gölge uzadı.
Elinde bir şişe, hali perişandı.
Sakalları yüzünü kaplamış.
Kaybetmişliğin yorgunluğu çökmüş,
Omuzlarına.
Sorsalar, kim bilir ne derdi vardı.
Kim bilir belkide gidecek bir evi yoktu.
Vefasız bir gönülde, ziyan olmuştu.
Yağmur yağıyordu havada çok soğuktu.
İçimi bir keder ürperti sardı.
Bir ara niyeti bozdum iyice.
Gönül ara dedi geç olsa bile.
Sevdiğini söyle o senden vazgeçse bile.
Aradım yıllar sonra elim titresede.
Biraz heyacan biraz korku sardı ruhumu.
Ya hayatda değilse diye.
Çalan telefonu, o sarhoş açtı.
Konuşamadım, sanki dilim tutuldu.
Oysa diyordum ki, o beni çoktan…unuttu.
Kapıyı açıp, sokağa koştum.
Sokak sesiz, sokak ıssız, hiç kimse yoktu.
Ayak sesleri ve uzaklaşan gölgesi,
Yağmurlu o sokakta gözden kayboldu.
……Meryem Keskin……
……04.11.2022………
.