Aþkýn Yorgunluðu Nasýl Geçer Ve Sona Erer-1-

Gökyüzü, bugün koyu maviye boyanmýþtý. Bulutlar, birbirine sarýlmýþ sevgililer gibi sýkýca kucaklaþýyordu. O gün, þehir sessizliðe bürünmüþtü bulutlar sanki yaðmurla yaðarken aþký fýsýldýyordu-Aþkla sevin birbirinizi kurutmayýn çöl etmeyin gönlünüzü dünyanýzý der gibiydi- sanki. Sokaklar, aþkýn hafif esintisiyle dolup taþýyordu adeta.

Aþk, gönlün kütüphanenin köþesinde oturuyordu. Gözleri, onu okuyarak sayfalarý arasýnda gülümseyeni bekliyordu. Kitaplarýn kokusu, aþkýn kokusu insaný huzura götürüyordu. Bir an için insanlarýn þöyle düþünmesini istedi: Okuyanlar için kitapta aþk da böyle mi güzel kokar? Demeleri için bekliyordu…

O sýrada kapýyý biz açalým ve içeriye girelim ve aþkýn beklediði biz olalým mý? Haydi, o beklediði biz olalým. Gözlerimiz ýþýltýlý gözlerine takýlsýn. O an bizler sanki yýllardýr tanýþýyorlarmýþ gibi bakýþalým. Sessizce yanýna yaklaþalým ve “Merhaba” diyelim gülümseyerek. Ýçimizde uçuþan kelebekleri hissedelim. Aþkla konuþmakla, sanki yýllardýr kayýp bir parçamýzý bulmuþ gibi hissedelim ve bununla devam edelim, buyurun…

Aþk bir tatlý yorgunluktur hasret ilinde

Aþk anlatýr âlemi güzelliði bakýþýnýn diliyle

Hasret gönlüne beni prangalarla kilitlemendir

Bin yýl mahkûm kalayým hep seninle gülüþüne

Bugün aþkýn coþkusu insana verdiði güzel his ve duygularýn coþkusuyla, hatta aþkýn insaný denemek için verdiði hasreti ve âþýkla maþukun tatlý bitmeyen ama tatlý hoþluk veren coþkulu yorgunluðunu anlatmaya baþlayalým mý ne dersiniz?

Aþk, bu dünyanýn en güzel his ve duygusu bir kimseye, bir olguya, varlýða ya da bir þeye duyulan yoðun sevgi ve baðlýlýk duygusudur ki iki ayrý cinsin birbirine karþý duyduðu bedensel ve ruhsal sevgi de aþk olarak tanýmlanýr. Aþk, insanlarýn hayatýnda derin bir etki býrakan, bazen acý çektiren, bazen de mutluluk veren bir duygudur. Herkes için farklý anlamlar taþýyan bu güçlü hissiyat, tasavvuf edebiyatýnda ilahi ve mecazi aþk olarak ikiye ayrýlýr. Aþkýn tanýmý, büyük düþünürlerin bakýþ açýsýna göre deðiþebilir. O bakýþlar ki gönlü mest eder peþinden hasret iline sürükler tatlý hoþluðuyla mutlu mesut eder.

Mest oldum bakýþýnla gülüþünle

Hele birde o tatlý hoþ öpüþünle

Býrak hep seninle kalayým bir ömür

Hasret ili olsa da razýyým gözleri kömür

Tasavvuf dilinde aþk, Mevla’ya duyulan derin sevgi ve baðlýlýk olarak ifade edilir. Ýçsel bir yolculukla gerçekleþen bu aþk, insanýn ego ve dünyevi isteklerinden arýnarak yüce varlýða olan sevgiyle bütünleþmesini simgeler. Mecazi aþk, fanilere gönül baðlanmak iken, hakiki aþk Allah’ý sevmektir onunla olmaktýr tüm insanlýðý sevmektir. Yunus Emre ve Mevlâna gibi tasavvuf büyükleri, "Ýlahî Aþk’ý kastederken bu derin sevgiyi ifade ederler. Aþk, matematiksel veya kimyasal bir mesele deðil, hâli ve vicdanî bir bilinç halidir. Mevlâna’nýn dediði gibi, âþýk olmak manevi bir sarhoþluktur; net ifadelerle anlatýlamaz, ancak hâl ve vicdanla gönülle bilinir ve anlatýlýr.

Gönül Dostu Mevlana Ne Güzel Söylemiþ:

“Sevdiðini hiç gitmeyecekmiþ gibi seversen, gittiðinde de hep gelecekmiþ gibi beklersin.”

“Birini seviyorsanýz, onu Allah’tan isteyin. Kalpler Allah’ýn elindedir.”

"Âþýklarýn gönüllerinin yanýþýyla, gözyaþlarý olmasaydý dünya da su olmazdý. Ateþ de…"

Gönül Dostu Yunus Emrede Güzel Söylemiþ:

“Kendimi bir nokta olarak gördüðümde, bir bakmýþým ki anlamlý bir cümlenin sonundayým.”

“Neyi çok bekler ve umursan, senden uzaklaþýr. Hem ne demiþtik: ‘Ýstenileni almak deðil razý olmaktýr imtihan.’”

“Sevelim, sevilelim, bu dünya kimseye kalmaz.”