GÜL VE BÜLBÜL
Dilini kırbaç
bilip de bülbüle korkak diyen güç,
Bülbülün sessiz
kalması sanma korkaklığındandır.
Senin yorgun
yüreğine gül dikeni battı mı hiç?
Ağlayıp
sızlanmaması onun erkekliğindendir.
Aşkın yolu bir yanardağ düştüğünde boğulursun
Karşılıksız bir sevdanın karşısında
dağılırsın
Zaman öldürdükçe aşkı bütün suçlu sen
olursun
Boşa çırpınıp
durması yolun çökekliğindendir
Ne ders alır ne
söz dinler güle âşık olan bülbül
Sanırlar ki âşık
olmak bülbüle verilmiş ödül
Büyüsüne
kapılırsın baharda gonca iken gül
Renkten renge
değişmesi gülün köçekliğindendir
Kalemim hiç
pişman değil hak edeni övdüğünden
Yaşadığı aşk
adına yüreğini eğdiğinden
Seven yürek
yıllar yılı vazgeçmezse sevdiğinden
Ne güldendir ne
bülbülden, kalbin köpekliğindendir
Coşari aşk denen
yolda yalnız başına giderken
Yarını olmayan
aşkın sancısındayım ben derken
Batan dikenin
acısı hala yüreğinde varken
Bülbülün bu
korkaklığı gülün ürkekliğindendir
06.07.2024/Samsun
İbrahim COŞAR