"Kendimi çok yalnýz ve çaresiz hissediyorum, dalýndan düþen yaprak,yerdeki çer çöp  kadar gereksiz görüyorum.Hiç bir iþte baþarýlý olamadým,eþimle de ayrýldýk fakat ona hiç kýzmýyorum çünkü  benim gibi adama  iki yýl  sabretti.Ýþ yerimi kapatýp paralar suyunu çekince  dost bildiklerim de  terkettiler, ne yardým edenim var ne yüzüme bakan,þimdi hem mutsuzum hem umutsuz hem de kimsesiz."

Psikolog bir kaç soru sorduktan  sonra elini çekmecesine atýp  resimler gösterir:

"Bu gördüðün kiþi dilsizdir elli yaþýnda."

"Bu gördüðün kiþi saðýrdýr."

"Bu kiþi hem saðýrdýr hem dilsiz."

"Bu kiþi genç yaþta trafik kazasý sonucu  iki bacaðýný kaybetmiþ."

"Bu kiþi ise solunum cihazýyla yaþýyor."

Adam: "Bana ne bunlardan,onlarýn kaderleri böylemiþ,"deyince þöyle cevap vermiþ tecrübeli ve bilgili psikolog:

"Onlarýn senden deðil,senin onlardan eksik bir yanýn var:iman.Onlar bu hallerinden bir gün bile þikayet etmeyip þükrediyorlarsa,mutlularsa senin üç günlük dünya için 'mutluluk,mutluluk'diye söylenmen hem  saçmalýktýr hem de onlara haksýzlýk,seans bitmiþtir  çýkabilirsiniz ayrýca kendini mutlu edemeyen insaný mutlu etmeye çalýþmak zaman kaybýdýr."