''Yani, öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı,
yetmişinde bile, mesela, zeytin dikeceksin,
hem de öyle
çocuklara falan kalır diye değil,
ölmekten korktuğun halde
ölüme inanmadığın için,
yaşamak yanı ağır bastığından.''(Nazım Hikmet Ran)
Ölümsüzlüktür revaçta olan saltanatımı sonlandırma ihtimali
Ve
ölüm…
Kıyarken içimi için için:
Çivit
mavisi gözlerinde kaybolduğum
Ve sesinle bana yaşattığın
O nazlı o narin esintin
Kaçıncı kuvvetiydin sen, söyle?
Esmer teninde
sevdanın
Kaç küp idi içimde saklı o buz dağı?
Esaretim ve ecelim…
Acele etmiş olsam bile ölmek için
Ve işte cahilce kendime verdiğim zarar ziyan
Ne metruktü gözlerimin haznesi
Ne de
yalandı hazine değerinde varlığın
Küpeştesinde dümeni bendeki geminin
Ve kulvarımda hüznü
Ve ruhumda saklı özü
Tek geçtiğimdin
Tek geçildiğim
Tek elimde kalem diğerinde resmettiğim
Senin büyülü ve buğulu gözlerin…
Ah,
anne sefasını sürmediğin kadar hayatın
Cefa yüklü ömründe
Sevginle bakaya kaldığın
Issızlığın perçeminde yaşayan bir şarkısın sen
Yaşattığımsın da gözlerinden gelen yaşın
Hem de yasının şiarı benim sadece ben
Ve sadece ben her iki elinde
Ve sadece ben:
Dediğin gibi elin ve kolun
Hatta nefesin
Soyutlandığım evrenden
Yetmedi
Tecrit edildiğim hücremden
Kanayan mısraımsın
Kopuk telli sazımsın
Salkım saçak varlığımda
Ve iç
dünyamda
Asla şüheda olmayan dünümde
Sevdiceğimsin sevecen
Yüreğimden s/üzülen
Her külü her
gülü
Ve evet:
anne ben bil yeter ki
Sadece sev ve bırakma elimi
İhtar çektiğim cihanın
İbraz ettiğim fermanın
Yanık ucunda tüm yazdıklarımın
Sana da söz verdiğim gibi:
Ne seni terk ederim ne kendimi
Ara ara kaçkın aklımla
Ayan beyan beni yarı yolda
Bıraksa bile kalemim
Ben senin kalender yüreğinin direğiyim
Dilemmasında geçen ömrün
Özet geçtiğimse olsaydı keşke sadece örgün bir
dünyaHala okullu
Hala mektepli
Alaya alsa da alayı insanların
Ve her biri alaylı olsa bile
Bana mal etmedikleri
sevgiyi nazı
Alayına gücensem de
Rabbim ve de sen beni terk etmedikten sonra
Sönene değin ferim
Solup gidene değin neferi olduğum nefesim ve nefesin
Aşka biat bir kasırga
Yandan çarklı cihanın uleması
Ulak bildiğim kadar kalemimin sabırsız
dünyası
Ve dinmez nazı
Asla solmayacaksın da
Allah’ın izniyle
Asla da sönmeyecek içimdeki çocuğun neşesi
Bazen umut bazen kaygı
Bak,
anne, bak sadece:
Hala elimde bana aldığın uçan balon
İçtimada geçen hayatım
Ve tefrikam
Ve onca sertifikam diplomam ne ki:
Yeter ki sen, gitme
Yeter ki yetmez dediğim bunca hüznün çeperinde
Senle kalemimle
Yetindiğim kadar bende yetebilseydim cihana keşke ah, keşke…
