Ey Aşk!
Neresinde günlerin, gecelerin sevdâmız?
Makbulden, maktûle mi düştü yoksa edâmız?
Hangi müneccimlere mâlûm şimdi ferdâmız?
Korkarım duyulmadan tükenecek sadâmız.
Aşkımız dağbaşında, tipilerde başladı,
Kuytuda mor bir çiçek, gönlümü nakışladı.
"Dikkat düşme" deyince, aniden yavaşladı;
Gözleri gözlerimde, yüreğimi haşladı.
Ey Aşk! Ki kar altında donarken yanar oldum,
Bu nasıl bir sevdâdır? Sanki ateşle doldum.
Kendimden geçtim bir an, varlığında yok oldum;
O açıldı dağlara, Ben'se sararıp soldum.
Zaman zamanı aştı, sevdâm hep yenilendi,
Aradıkça, umudum yeniden tazelendi.
Yer gök bin kez açıldı, toprak bir bir elendi,
Bilmedim kaderim mi, dağlar mı beni yendi?
28.02.2013 Fatih-İST.
Enver Özçağlayan
(
Ey Aşk... başlıklı yazı
enver-ozcaglayan tarafından
23.07.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
